حسین آیت احمد ( عربی: حسین آیت أحمد ) ؛ ( زاده ۲۶ اوت ۱۹۲۶ – درگذشته ۲۳ دسامبر ۲۰۱۵ ) یک سیاستمدار الجزایری و یکی از رهبران انقلاب الجزایر در جبهه آزادیبخش ملی بود که بعد از استقلال جبهه نیروهای سوسیالیست را تأسیس کرد.
... [مشاهده متن کامل]
حسین آیت احمد از یک خانواده مذهبی و جد او شیخ محند الحسین وابسته به طریقه «الرحمانیه» بود. او در حالی که ۴ سال بیشتر نداشت برای حفظ قرآن به مکتب می رفت و در سن ۶ سالگی وارد مدرسه فرانسوی شد ولی همچنان حفظ قرآن را ادامه می داد. او تحصیلاتش را بعد از فرار از الجزایر در سال ۱۹۶۶ ادامه داد و از دانشگاه لوزان فرانسه مدرک حقوق گرفت و در سال ۱۹۷۵ در دانشگاه نانسی فرانسه تز خودش را در زمینه حقوق بشر نوشت.
حسین آیت در حالی که دانش آموز دوره دبیرستان بود، فعالیت سیاسی اش را با پیوستن به حزب مردم الجزایر شروع کرد و بدنبال کشتارهای ۸ می ۱۹۴۵ مدافع اقدام مسلحانه به عنوان تنها راه کسب استقلال بود، او سپس عضو کمیته مرکزی جنبش حمایت از آزادی های دمکراتیک شد و در کنفرانس مخفی حزب مردم الجزایر که در سال ۱۹۴۷ تشکیل شد خواستار ایجاد تشکیلاتی خاص جهت تربیت کادرهای نظامی برای مبارزه مسلحانه بود. او در مارس ۱۹۴۹ با احمد بن بلا بر عملیات بدون خونریزی پست «وهران» که منجر به مصادره پول کلانی گردید نظارت داشت. حسین در سال ۱۹۵۱ به عنوان نماینده هیئت جنبش در مصر انتخاب و به آن کشور رفت. او در سال های بعد برای تشکیل کمیته های کمک به موضوع استقلال الجزایر به پاکستان، هند و اندونزی سفر کرد.
حسین آیت احمد در سال ۱۹۵۵ در کنفرانس باندونگ شرکت کرد و سپس برای دفاع از انقلاب الجزایر در مقابل هیئت سازمان ملل به نیویورک رفت و در سال بعد دفتر جبهه آزادیبخش ملی الجزایر را در نیویورک تأسیس نمود. حسین در ۲۲ اکتبر سال ۱۹۵۶ به همراه احمد بن بلا، محمد خیضر، محمد بوضیاف و مصطفی الاشرف در حالی که با هواپیما عازم رابط پایتخت تونس بودند توسط استعمار فرانسه ربوده شدند. او علی رغم این که در زندان بود به عنوان وزیر در دولت موقت جمهوری الجزایر انتخاب شد و سرانجام بعد از آتش بس در سال ۱۹۶۲ به همراه یارانش از زندان آزاد گردید.
حسین آیت از چهره های برجسته جبهه آزادیبخش ملی الجزایر و یکی از ۹ نفری بود که باعث اوج گیری انقلاب در الجزایر شدند. او مسئول تبلیغات در دفتر جبهه آزادیبخش ملی بود.
... [مشاهده متن کامل]
حسین آیت احمد از یک خانواده مذهبی و جد او شیخ محند الحسین وابسته به طریقه «الرحمانیه» بود. او در حالی که ۴ سال بیشتر نداشت برای حفظ قرآن به مکتب می رفت و در سن ۶ سالگی وارد مدرسه فرانسوی شد ولی همچنان حفظ قرآن را ادامه می داد. او تحصیلاتش را بعد از فرار از الجزایر در سال ۱۹۶۶ ادامه داد و از دانشگاه لوزان فرانسه مدرک حقوق گرفت و در سال ۱۹۷۵ در دانشگاه نانسی فرانسه تز خودش را در زمینه حقوق بشر نوشت.
حسین آیت در حالی که دانش آموز دوره دبیرستان بود، فعالیت سیاسی اش را با پیوستن به حزب مردم الجزایر شروع کرد و بدنبال کشتارهای ۸ می ۱۹۴۵ مدافع اقدام مسلحانه به عنوان تنها راه کسب استقلال بود، او سپس عضو کمیته مرکزی جنبش حمایت از آزادی های دمکراتیک شد و در کنفرانس مخفی حزب مردم الجزایر که در سال ۱۹۴۷ تشکیل شد خواستار ایجاد تشکیلاتی خاص جهت تربیت کادرهای نظامی برای مبارزه مسلحانه بود. او در مارس ۱۹۴۹ با احمد بن بلا بر عملیات بدون خونریزی پست «وهران» که منجر به مصادره پول کلانی گردید نظارت داشت. حسین در سال ۱۹۵۱ به عنوان نماینده هیئت جنبش در مصر انتخاب و به آن کشور رفت. او در سال های بعد برای تشکیل کمیته های کمک به موضوع استقلال الجزایر به پاکستان، هند و اندونزی سفر کرد.
حسین آیت احمد در سال ۱۹۵۵ در کنفرانس باندونگ شرکت کرد و سپس برای دفاع از انقلاب الجزایر در مقابل هیئت سازمان ملل به نیویورک رفت و در سال بعد دفتر جبهه آزادیبخش ملی الجزایر را در نیویورک تأسیس نمود. حسین در ۲۲ اکتبر سال ۱۹۵۶ به همراه احمد بن بلا، محمد خیضر، محمد بوضیاف و مصطفی الاشرف در حالی که با هواپیما عازم رابط پایتخت تونس بودند توسط استعمار فرانسه ربوده شدند. او علی رغم این که در زندان بود به عنوان وزیر در دولت موقت جمهوری الجزایر انتخاب شد و سرانجام بعد از آتش بس در سال ۱۹۶۲ به همراه یارانش از زندان آزاد گردید.
حسین آیت از چهره های برجسته جبهه آزادیبخش ملی الجزایر و یکی از ۹ نفری بود که باعث اوج گیری انقلاب در الجزایر شدند. او مسئول تبلیغات در دفتر جبهه آزادیبخش ملی بود.
