حسین آهی ( زادهٔ ۳ آذر ۱۳۳۲ در تهران – درگذشتهٔ ۷ مرداد ۱۳۹۸ در تهران ) ، فرزند علی آهی، شاعر و پژوهشگر اهل ایران بود.
وی تحصیلات مقدماتی را در تهران گذراند و پس از آن بر زبان های فارسی، عربی، پهلوی و آلمانی تسلط یافت. آهی در علومی مانند صرف، نحو، منطق، نجوم، فقه، اصول عروض و کلام دست به مطالعه و پژوهش زد و در آن ها صاحب نظر شد. اوّلین پژوهش های او در مباحث شعری و ادبی در سال ۱۳۵۵ ثمره می دهد؛ تا آن جا که هنوز به ۱۸ سالگی نرسیده بود که کتاب بحور شعر فارسی را منتشر می سازد و در همان دوران تحسین تنی چند از بزرگان شعر فارسی نظیر: شفیعی کدکنی و مهدی اخوان ثالث را بر خود برمی انگیزد. بهاءالدین خرمشاهی نیز به ویژگی های این اثر اشاره ای داشته است.
... [مشاهده متن کامل]
اولین برنامهٔ حسین آهی در تلویزیون ایران با کاروان شعر و موسیقی بود که در دههٔ ۱۳۸۰ خورشیدی از شبکه دو سیما پخش می شد.
از اواخر سال ۱۳۸۸ حسین آهی شروع به اجرای برنامهٔ «تماشاگه راز» در شبکهٔ رادیویی فرهنگ نمود. برنامه «تماشاگه راز» همه روزه از ساعت ۱۸:۳۰ تا ۱۹ به وقت تهران از شبکه رادیویی فرهنگ تا اواخر بهمن ماه ۱۳۹۲ پخش می شد. کارشناسی و اجرای این برنامه به عهدهٔ حسین آهی بود و سردبیری و تهیه کنندگی آن را سهیلا رضایی به عهده داشت.
در برنامه ای دیگر از برنامه های صدا و سیما، بخش شبانگاهی رادیو پیام در روزهای چهارشنبه، میزبان حسین آهی بود و او به اشاعهٔ مباحثی در زمینهٔ تاریخ فرهنگ و ادبیات ایران می پرداخت.
در قسمتی از برنامه تلویزیونی «رادیو مستند» از شبکهٔ مستند، یکی از شب های اجرای حسین آهی به تصویر کشیده شد که از جمله قسمت های این برنامه، خواندن ترانهٔ «من به این جملهٔ نمی اندیشم» اثر فریدون مشیری بوده است.
نظر مهدی حمیدی در سرآغاز کتاب «دره نجفی»:
«من تصدیق می کنم که در طیّ دورهِ دانش آموزی، دانشجویی، دبیری، دانشیاری و استادی خود هرگز با کسی مواجه نشده ام که یک دهم اطلاعاتِ عروضی آقای حسین آهی را داشته باشد. در یک جمله بگویم: اگر این جوان ( در هفده سالگی ایشان ) در پی آن بود که استادی کرسیِ عروض را در دانشگاه احراز کند ( و برای این کار از من نمره ای می خواستند، با آنکه در تمام دوران استادی خود هیچ گاه چنین کاری نکرده ام ) به او بی مضایقه نمرهِ بیست می دادم. »
وی تحصیلات مقدماتی را در تهران گذراند و پس از آن بر زبان های فارسی، عربی، پهلوی و آلمانی تسلط یافت. آهی در علومی مانند صرف، نحو، منطق، نجوم، فقه، اصول عروض و کلام دست به مطالعه و پژوهش زد و در آن ها صاحب نظر شد. اوّلین پژوهش های او در مباحث شعری و ادبی در سال ۱۳۵۵ ثمره می دهد؛ تا آن جا که هنوز به ۱۸ سالگی نرسیده بود که کتاب بحور شعر فارسی را منتشر می سازد و در همان دوران تحسین تنی چند از بزرگان شعر فارسی نظیر: شفیعی کدکنی و مهدی اخوان ثالث را بر خود برمی انگیزد. بهاءالدین خرمشاهی نیز به ویژگی های این اثر اشاره ای داشته است.
... [مشاهده متن کامل]
اولین برنامهٔ حسین آهی در تلویزیون ایران با کاروان شعر و موسیقی بود که در دههٔ ۱۳۸۰ خورشیدی از شبکه دو سیما پخش می شد.
از اواخر سال ۱۳۸۸ حسین آهی شروع به اجرای برنامهٔ «تماشاگه راز» در شبکهٔ رادیویی فرهنگ نمود. برنامه «تماشاگه راز» همه روزه از ساعت ۱۸:۳۰ تا ۱۹ به وقت تهران از شبکه رادیویی فرهنگ تا اواخر بهمن ماه ۱۳۹۲ پخش می شد. کارشناسی و اجرای این برنامه به عهدهٔ حسین آهی بود و سردبیری و تهیه کنندگی آن را سهیلا رضایی به عهده داشت.
در برنامه ای دیگر از برنامه های صدا و سیما، بخش شبانگاهی رادیو پیام در روزهای چهارشنبه، میزبان حسین آهی بود و او به اشاعهٔ مباحثی در زمینهٔ تاریخ فرهنگ و ادبیات ایران می پرداخت.
در قسمتی از برنامه تلویزیونی «رادیو مستند» از شبکهٔ مستند، یکی از شب های اجرای حسین آهی به تصویر کشیده شد که از جمله قسمت های این برنامه، خواندن ترانهٔ «من به این جملهٔ نمی اندیشم» اثر فریدون مشیری بوده است.
نظر مهدی حمیدی در سرآغاز کتاب «دره نجفی»:
«من تصدیق می کنم که در طیّ دورهِ دانش آموزی، دانشجویی، دبیری، دانشیاری و استادی خود هرگز با کسی مواجه نشده ام که یک دهم اطلاعاتِ عروضی آقای حسین آهی را داشته باشد. در یک جمله بگویم: اگر این جوان ( در هفده سالگی ایشان ) در پی آن بود که استادی کرسیِ عروض را در دانشگاه احراز کند ( و برای این کار از من نمره ای می خواستند، با آنکه در تمام دوران استادی خود هیچ گاه چنین کاری نکرده ام ) به او بی مضایقه نمرهِ بیست می دادم. »
