حسین، امین الله (سمرقند ۱۲۸۵ـ۱۳۶۳ش)
حسین، امین الله
آهنگ ساز ایرانی و رهبر ارکستر. تحصیلات ابتدایی را تا وقوع انقلاب اکتبر روسیه در سن پترزبورگ گذراند. در رشتۀ موسیقی در آکادمی موزیک اشتوتگارت و برلین تحصیل کرد. سپس در کنسرواتوار پاریس، رشتۀ آهنگ سازی را به پایان رساند. او در نواختن تار نیز تبحر داشت، و نواختن پیانو را نزد آرتور اشنابل آموخت. در ۱۹۲۷ به پاریس رفت و از کنسرواتوار پاریس فارغ التحصیل شد. امین الله فعالیت های هنری خود را در فرانسه با ساخت به سوی نور (۱۳۱۴ش/۱۹۳۵) آغاز کرد. او قطعاتی برای پیانو ساخت و در سال های ۱۳۲۴ـ۱۳۲۵ دو کنسرتو برای پیانو و ارکستر خلق کرد. آثار او را ارکسترهای لامورو، ارکستر سمفونیک لندن، و ارکستر تئاتر ناسیونال اپرای پاریس به اجرا درآوردند، که شهرت او را درپی داشت. احساسات ملّی گرایانه و علاقه به میهن در آثارش به وضوح نمایان است، مانند سمفونی دوم وی با نام خرابه های تخت جمشید (۱۳۲۴/۱۹۴۵). بسیاری از آثار امین الله بر روی صفحه ضبط و در اروپا منتشر شده است. آثار وی رنگ و بوی ایرانی دارد و متأثر از موسیقی اصیل و سنتی ایرانی است. او در ساخته هایش از آهنگ های محلی آذربایجانی نیز بهره برده است. ازجمله آثار بزرگ اوست: سمفونی آریا؛ دو سمفونی تراژدی رستم و سهراب و لیلی و مجنون؛ سه کنسرتو برای پیانو؛ بالۀ مینیاتورهای ایرانی؛ آوازهای زرمه؛ رقص چرکسی؛ گل و بلبل؛ بالۀ قصۀ ایرانی.
حسین، امین الله
آهنگ ساز ایرانی و رهبر ارکستر. تحصیلات ابتدایی را تا وقوع انقلاب اکتبر روسیه در سن پترزبورگ گذراند. در رشتۀ موسیقی در آکادمی موزیک اشتوتگارت و برلین تحصیل کرد. سپس در کنسرواتوار پاریس، رشتۀ آهنگ سازی را به پایان رساند. او در نواختن تار نیز تبحر داشت، و نواختن پیانو را نزد آرتور اشنابل آموخت. در ۱۹۲۷ به پاریس رفت و از کنسرواتوار پاریس فارغ التحصیل شد. امین الله فعالیت های هنری خود را در فرانسه با ساخت به سوی نور (۱۳۱۴ش/۱۹۳۵) آغاز کرد. او قطعاتی برای پیانو ساخت و در سال های ۱۳۲۴ـ۱۳۲۵ دو کنسرتو برای پیانو و ارکستر خلق کرد. آثار او را ارکسترهای لامورو، ارکستر سمفونیک لندن، و ارکستر تئاتر ناسیونال اپرای پاریس به اجرا درآوردند، که شهرت او را درپی داشت. احساسات ملّی گرایانه و علاقه به میهن در آثارش به وضوح نمایان است، مانند سمفونی دوم وی با نام خرابه های تخت جمشید (۱۳۲۴/۱۹۴۵). بسیاری از آثار امین الله بر روی صفحه ضبط و در اروپا منتشر شده است. آثار وی رنگ و بوی ایرانی دارد و متأثر از موسیقی اصیل و سنتی ایرانی است. او در ساخته هایش از آهنگ های محلی آذربایجانی نیز بهره برده است. ازجمله آثار بزرگ اوست: سمفونی آریا؛ دو سمفونی تراژدی رستم و سهراب و لیلی و مجنون؛ سه کنسرتو برای پیانو؛ بالۀ مینیاتورهای ایرانی؛ آوازهای زرمه؛ رقص چرکسی؛ گل و بلبل؛ بالۀ قصۀ ایرانی.
wikijoo: حسین،_امین_الله_(سمرقند_۱۲۸۵ـ۱۳۶۳ش)