حسین امانت (تهران 1321ش- )
معمار ایرانی وطراح «برج و میدان آزادی» در تهران. خانواده ی پدری اش اهل کاشانو خانواده ی مادری اش همدانی-کاشانی هستند. ابتدا در رشته ی مکانیک دانشکده ی فنی دانشگاه تهران به تحصیل پرداخت، اما با نیمه کاره رها کردن این دوره، به تحصیل معماری در دانشکده ی معماری دانشگاه_تهران پرداخت. در تابستان سال ۱۳۴۵ که تازه از دانشکده ی معماری دانشگاه تهران فارغ التحصیل شده بود، با دیدن آگهی مسابقه در روزنامه ی اطلاعات دهم شهریور، به قصد شرکت در این مسابقه، در اتاق خود دفتر معماریِ کوچکی به راه انداخت و با کمک چندنفر از دوستانش به طراحی میدان آزادی مشغول شد. در پاییز ۱۳۴۶ اجازه ی اجرای طرحش را دریافت کرد و انتخاب همکاران و جست وجوی راه حل های اجرایی این پروژه آغاز شد. بیشتر کارهای طرح و ساختمان بنای برج_آزادی به متخصصان ایرانی، اما پیچیده ترین قسمت آن که محاسبات سازه بود، به شرکت «آروپ» (که پیش از آن محاسبات اُپرای سیدنی را انجام داده بود) سپرده شد. پس از اجرای پروژه ی موفقیت آمیز برج آزادی (1350)، ساختمان دانشکده های دانشگاه شریف (1354)، ساختمان میراث فرهنگی تهران (1363)، دانشکده ی مدیریت بازرگانی و همچنین نظارت و سرپرستی ساخت موزه ی بزرگ پاسارگاد، در نزدیکی آرامگاه کوروش، به او واگذار شد.
امانت همچنین معمار و طراح تعدادی چند از مراکز صنایع دستی، مدرسه، کتابخانه و حتی یک شهرک تفریحاتی در ساحل دریای خزر بوده است. او بعدها با بسط دادن کارش، بناهایی را نیز در خارج از کشور طراحی کرد. از آن جمله می توان به کتابخانه ی مرکزی دانشگاه سیچوان و بنای کتابخانه ی سفارت ایران در شهر پکن- که متمایزترین سفارتخانه ی ناحیه دیپلماتیک در پکن است- (1362) اشاره کرد.
به نظر می رسد امانت در پروژه هایی که به سبک معماری کلاسیک یونان طراحی کرده است، بیشتر از آن که دغدغه ی پیاده کردن دیدگاه های معمارانه ی خودش را داشته باشد، بار محیط طبیعی و شرایط جغرافیایی را بر دوش خود احساس می کرده است. این ساختمان های یونانی مآبانه در نگاه اول شاید بیننده را به سمت این موضوع بکشانند که طراح و معمار آن ها صرفاً یک نوع معماری التقاطی ارائه داده است، در حالی که اولاً، او در این نوع ساختمان ها به اصول معماری شرقی بی توجه نبوده است و لذا، اگرچه این دسته از پروژه های او در نگاه اول سبک کلاسیک یونانی را به خاطر می آورند، ولی جزئیات به کار رفته در آن ها، حاکی از چیزی غیر از این است. ثانیاً، همان طور که خود وی صریحاً ابراز کرده، انتخاب سبک کلاسیک کاملاً آگاهانه و لازم بوده است. امانت به غیر از سبک به کاررفته در ساختمان های کلاسیک یونانی خود، همواره اصول هندسه و معماری سنتی ایران را در ساختمان های مدرن خود اجرا کرده است.
غیر از پروژه هایی که در بالا به آن ها اشاره شد، او پروژه های دیگری را هم طراحی کرده که تعدادی از مهم ترین آن ها عبارتند از: طراحی و ساخت عبادتگاهی در ساموآی غربی، طراحی چند کارخانه در دالیان چین، ساخت چندین مجتمع آپارتمانی در سانتامونیکای کالیفرنیا و بلوک شهری با دو برج مسکونی در سَن دیه گوی کالیفرنیا. او جوایز مهمی هم برای طراحی های منحصر به فرد خود دریافت کرده و در عین حال در کنفرانس های آموزشی و فرهنگی متعددی، درباره ی هنر و معماری سخنرانی کرده است. او هم اکنون در کانادا زندگی می کند.
منابع:
http://yon.ir/MQdL4 http://yon.ir/EeulW
معمار ایرانی وطراح «برج و میدان آزادی» در تهران. خانواده ی پدری اش اهل کاشانو خانواده ی مادری اش همدانی-کاشانی هستند. ابتدا در رشته ی مکانیک دانشکده ی فنی دانشگاه تهران به تحصیل پرداخت، اما با نیمه کاره رها کردن این دوره، به تحصیل معماری در دانشکده ی معماری دانشگاه_تهران پرداخت. در تابستان سال ۱۳۴۵ که تازه از دانشکده ی معماری دانشگاه تهران فارغ التحصیل شده بود، با دیدن آگهی مسابقه در روزنامه ی اطلاعات دهم شهریور، به قصد شرکت در این مسابقه، در اتاق خود دفتر معماریِ کوچکی به راه انداخت و با کمک چندنفر از دوستانش به طراحی میدان آزادی مشغول شد. در پاییز ۱۳۴۶ اجازه ی اجرای طرحش را دریافت کرد و انتخاب همکاران و جست وجوی راه حل های اجرایی این پروژه آغاز شد. بیشتر کارهای طرح و ساختمان بنای برج_آزادی به متخصصان ایرانی، اما پیچیده ترین قسمت آن که محاسبات سازه بود، به شرکت «آروپ» (که پیش از آن محاسبات اُپرای سیدنی را انجام داده بود) سپرده شد. پس از اجرای پروژه ی موفقیت آمیز برج آزادی (1350)، ساختمان دانشکده های دانشگاه شریف (1354)، ساختمان میراث فرهنگی تهران (1363)، دانشکده ی مدیریت بازرگانی و همچنین نظارت و سرپرستی ساخت موزه ی بزرگ پاسارگاد، در نزدیکی آرامگاه کوروش، به او واگذار شد.
امانت همچنین معمار و طراح تعدادی چند از مراکز صنایع دستی، مدرسه، کتابخانه و حتی یک شهرک تفریحاتی در ساحل دریای خزر بوده است. او بعدها با بسط دادن کارش، بناهایی را نیز در خارج از کشور طراحی کرد. از آن جمله می توان به کتابخانه ی مرکزی دانشگاه سیچوان و بنای کتابخانه ی سفارت ایران در شهر پکن- که متمایزترین سفارتخانه ی ناحیه دیپلماتیک در پکن است- (1362) اشاره کرد.
به نظر می رسد امانت در پروژه هایی که به سبک معماری کلاسیک یونان طراحی کرده است، بیشتر از آن که دغدغه ی پیاده کردن دیدگاه های معمارانه ی خودش را داشته باشد، بار محیط طبیعی و شرایط جغرافیایی را بر دوش خود احساس می کرده است. این ساختمان های یونانی مآبانه در نگاه اول شاید بیننده را به سمت این موضوع بکشانند که طراح و معمار آن ها صرفاً یک نوع معماری التقاطی ارائه داده است، در حالی که اولاً، او در این نوع ساختمان ها به اصول معماری شرقی بی توجه نبوده است و لذا، اگرچه این دسته از پروژه های او در نگاه اول سبک کلاسیک یونانی را به خاطر می آورند، ولی جزئیات به کار رفته در آن ها، حاکی از چیزی غیر از این است. ثانیاً، همان طور که خود وی صریحاً ابراز کرده، انتخاب سبک کلاسیک کاملاً آگاهانه و لازم بوده است. امانت به غیر از سبک به کاررفته در ساختمان های کلاسیک یونانی خود، همواره اصول هندسه و معماری سنتی ایران را در ساختمان های مدرن خود اجرا کرده است.
غیر از پروژه هایی که در بالا به آن ها اشاره شد، او پروژه های دیگری را هم طراحی کرده که تعدادی از مهم ترین آن ها عبارتند از: طراحی و ساخت عبادتگاهی در ساموآی غربی، طراحی چند کارخانه در دالیان چین، ساخت چندین مجتمع آپارتمانی در سانتامونیکای کالیفرنیا و بلوک شهری با دو برج مسکونی در سَن دیه گوی کالیفرنیا. او جوایز مهمی هم برای طراحی های منحصر به فرد خود دریافت کرده و در عین حال در کنفرانس های آموزشی و فرهنگی متعددی، درباره ی هنر و معماری سخنرانی کرده است. او هم اکنون در کانادا زندگی می کند.
منابع:
http://yon.ir/MQdL4 http://yon.ir/EeulW
wikijoo: حسین_امانت