حسین محی الدین الهی قمشه ای ( زادهٔ ۱۴ دی ۱۳۱۸ ) نویسنده، مترجم و سخنران ایرانی در زمینه عرفان، ادبیات و فلسفه هنر است. وی در نقاشی و خوش نویسی نیز آثاری دارد و به زبان های انگلیسی، عربی و فرانسه مسلط است .
... [مشاهده متن کامل]
حسین محی الدین الهی قمشه ای، فرزند مهدی الهی قمشه ای و طیبه تربتی در ۱۴ دی ۱۳۱۸ خورشیدی ( ۴ ژانویه ۱۹۴۰ میلادی ) در تهران به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی، متوسطه و دانشگاهی را به ترتیب در دبستان دانش، دبیرستان مروی و دانشکده الهیات و معارف اسلامی دانشگاه تهران تا درجه دکتری به پایان برد و نیز تحصیلات حوزوی را نزد پدر و استادان دیگر دنبال کرد. پدر وی فیلسوف، عارف، حکیم، مجتهد، استاد دانشگاه، شاعر و مترجم معروف قرآن بود.
تحصیلات حوزوی او شامل دوره کامل دروس و مباحث اسلامی از جمله اخلاق، منطق، فلسفه و کلام، فقه اسلامی، زبان و ادبیات عرب، ادبیات فارسی با تمرکز بر شعرای عرفانی همچون نظامی، مولانا، سعدی، حافظ و شیخ محمود شبستری است.
قمشه ای پس از پایان تحصیلات دانشگاهی به کار تدریس در دانشگاه تهران و سایر مراکز آموزش عالی در داخل و بعدها خارج از کشور پرداخت و در کنار آن به تألیف و ترجمه در زمینه عرفان و ادبیات و زیبایی شناسی مشغول شد. وی در سال ۱۳۶۰ قریب به یک سال نیز ریاست کتابخانه ملی ایران را عهده دار بود.
قمشه ای دارای همسر و دو فرزند، یک پسر به نام شاهد و یک دختر به نام شادی است. همسرش، پروین زندی، دارای درجه دکتری در رشته علوم و صنایع غذایی و استاد دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی و مؤلف و مترجم کتاب ها و مقالات زیادی در زمینه علوم غذایی است.
الهی قمشه ای هدف خود را «آشنا کردن انسان ها، به خصوص جوانان و نوجوانان با لذت های متعالی که از زیبایی، دانایی و نیکویی سرچشمه می گیرند» می داند. وی این لذات را «مائده های آسمانی و غذای روح» می داند و معتقد است که همه جنگ ها و فسادها در عالم در اثر بی اعتنایی به این مائده های آسمانی است؛ لذات مادی، از آنجا که دارای انواع محدودیتها است، همیشه مورد نزاع و کشمکش و دستمایه جنگ ها و استثمارها و استعمارها بوده است؛ لذاتی که نهایتاً به خور و خواب و خشم و شهوت بازمی گردد.
نظریه لذات متعالی می کوشد که سطح لذات مردمان را از فرود به فراز آورد و آن قلمرو زرین ادبیات، هنر و اخلاق است. آنجا بهشت است از آنکه کسی را با کسی پیکار نیست. اگر همه مردمان چون سورن کی یِرکِگارد عاشق موتسارت شوند باکی نیست و دوئلی نخواهد بود. اینجا فلک بی پایان و نامحدود است و همه می توانند هرآنچه نزدشان محبوب است با دیگران تقسیم کنند. هموار کردن راه رسیدن به این لذات از طریق ادبیات ارزنده کلاسیک، هدفی است که الهی قمشه ای دنبال می کند و در آثار وی منعکس گردیده است.
... [مشاهده متن کامل]
حسین محی الدین الهی قمشه ای، فرزند مهدی الهی قمشه ای و طیبه تربتی در ۱۴ دی ۱۳۱۸ خورشیدی ( ۴ ژانویه ۱۹۴۰ میلادی ) در تهران به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی، متوسطه و دانشگاهی را به ترتیب در دبستان دانش، دبیرستان مروی و دانشکده الهیات و معارف اسلامی دانشگاه تهران تا درجه دکتری به پایان برد و نیز تحصیلات حوزوی را نزد پدر و استادان دیگر دنبال کرد. پدر وی فیلسوف، عارف، حکیم، مجتهد، استاد دانشگاه، شاعر و مترجم معروف قرآن بود.
تحصیلات حوزوی او شامل دوره کامل دروس و مباحث اسلامی از جمله اخلاق، منطق، فلسفه و کلام، فقه اسلامی، زبان و ادبیات عرب، ادبیات فارسی با تمرکز بر شعرای عرفانی همچون نظامی، مولانا، سعدی، حافظ و شیخ محمود شبستری است.
قمشه ای پس از پایان تحصیلات دانشگاهی به کار تدریس در دانشگاه تهران و سایر مراکز آموزش عالی در داخل و بعدها خارج از کشور پرداخت و در کنار آن به تألیف و ترجمه در زمینه عرفان و ادبیات و زیبایی شناسی مشغول شد. وی در سال ۱۳۶۰ قریب به یک سال نیز ریاست کتابخانه ملی ایران را عهده دار بود.
قمشه ای دارای همسر و دو فرزند، یک پسر به نام شاهد و یک دختر به نام شادی است. همسرش، پروین زندی، دارای درجه دکتری در رشته علوم و صنایع غذایی و استاد دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی و مؤلف و مترجم کتاب ها و مقالات زیادی در زمینه علوم غذایی است.
الهی قمشه ای هدف خود را «آشنا کردن انسان ها، به خصوص جوانان و نوجوانان با لذت های متعالی که از زیبایی، دانایی و نیکویی سرچشمه می گیرند» می داند. وی این لذات را «مائده های آسمانی و غذای روح» می داند و معتقد است که همه جنگ ها و فسادها در عالم در اثر بی اعتنایی به این مائده های آسمانی است؛ لذات مادی، از آنجا که دارای انواع محدودیتها است، همیشه مورد نزاع و کشمکش و دستمایه جنگ ها و استثمارها و استعمارها بوده است؛ لذاتی که نهایتاً به خور و خواب و خشم و شهوت بازمی گردد.
نظریه لذات متعالی می کوشد که سطح لذات مردمان را از فرود به فراز آورد و آن قلمرو زرین ادبیات، هنر و اخلاق است. آنجا بهشت است از آنکه کسی را با کسی پیکار نیست. اگر همه مردمان چون سورن کی یِرکِگارد عاشق موتسارت شوند باکی نیست و دوئلی نخواهد بود. اینجا فلک بی پایان و نامحدود است و همه می توانند هرآنچه نزدشان محبوب است با دیگران تقسیم کنند. هموار کردن راه رسیدن به این لذات از طریق ادبیات ارزنده کلاسیک، هدفی است که الهی قمشه ای دنبال می کند و در آثار وی منعکس گردیده است.
