حسین استرابادی

لغت نامه دهخدا

( حسین استرآبادی ) حسین استرآبادی. [ ح ُ س َ ن ِ اِ ت َ ] ( اِخ ) ابن سلطان محمد. وی شاگرد شیخ بهائی بود و در 1078 هَ. ق. کشته شد. او راست : دستور الوزراء. ( ذریعه ج 8 ص 170 و ج 3 ص 474 ). صاحب ریاض العلماء او را به لقب عزالدین خواند و «الاشکال الاربعة» در منطق به وی نسبت کرده است. ( ذریعه ج 2 ص 111 ).
حسین استرآبادی. [ ح ُ س َ ن ِ اِ ت َ ] ( اِخ ) ابن مسعودملقب به کمال الدین حنفی. متوفی 961 هَ. ق. او راست : شرح منار الانوار نسفی. ( هدیة العارفین ج 1 ص 318 ).

فرهنگ فارسی

( حسین استر آبادی ) ابن مسعود ملقب به کمال الدین حنفی متوفی اوراست شرح منار الانوار نسفی

پیشنهاد کاربران

بپرس