حسگری چهار پایانه ای

حسگری چهار - پایانه ای ( حسگری 4T ) ، حسگری ۴ - سیمه، یا روش پروب ۴ - نقطه ای یک روش اندازه گیری امپدانس الکتریکی است که از زوج های جداگانه الکترودهای حامل - جریان و حسگری - ولتاژ برای اندازه گیری دقیق تر نسبت به حسگری دو - ترمینالی ( 2T ) ساده تر و معمول تر، استفاده می کند. . حسگری چهار - پایانه ای در برخی از اهم مترها و تحلیلگرهای امپدانس و در سیم بندی برای فشارسنج ها و دماسنج های مقاومتی استفاده می شود. پروب های چهارنقطه ای نیز برای اندازه گیری مقاومت ورقی لایه های نازک ( به ویژه لایه های نازک نیم رسانا ) استفاده می شود. [ ۱]
جداسازی الکترودهای جریان و ولتاژ، مقاومت تماسی و سَری را از اندازه گیری حذف می کند. این یک مزیت برای اندازه گیری دقیق مقادیر مقاومت کم است. به عنوان مثال، یک کتابچه راهنمای پل LCR، تکنیک چهارپایانه ای را برای اندازه گیری دقیق مقاومت زیر ۱۰۰ اهم توصیه می کند. [ ۲]
حسگری چهارپایانه ای به نام حسگری کلوین نیز شناخته می شود، پس از ویلیام تامسون، لرد کلوین، که پل کلوین را در سال ۱۸۶۱ اختراع کرد تا مقاومت های بسیار پایین را با استفاده از حسگری چهارپایانه ای اندازه گیری کند. هر اتصال دو - سیمه را می توان اتصال کلوین نامید. یک جفت کنتاکت که برای اتصال یک جفت تحمیل - و - دریافتن به یک پایانه یا سَر به طور همزمان طراحی شده است، کنتاکت کلوین نامیده می شود. گیره، اغلب یک گیره سوسماری است که یک جفت تحمیل - و - دریافتن ( معمولاً یکی به هر فک ) را متصل می کند، گیره کلوین نامیده می شود.