حسگر مجاورتی

یک حسگر مجاورتی ( Proximity Sensor ) نوعی از حسگر هاست که قادر به تشخیص وجود اجسام نزدیک بدون هیچ گونه تماس فیزیکی است. یک حسگر مجاورتی اغلب یک میدان الکترومغناطیسی یا الکترواستاتیکی یا پرتویی از تشعشعات الکترومغناطیسی ( به عنوان مثال، پرتو مادون قرمز ) را از خود منتشر می کند و به دنبال تغییرات در محیط یا سیگنال های برگشتی می ماند. شی در حال حس شدن اغلب به عنوان هدف حسگر ( Sensor Target ) شناخته می شود. هدف های مختلف نیاز به حسگرهای مختلفی دارند. به عنوان مثال برای یک هدف پلاستیکی یک حسگر خازنی یا فوتوالکتریک می تواند مناسب باشد. برای اهداف فلزی از حسگرهای القایی استفاده می شود. بیشترین فاصله ای را که حسگر می تواند تشخیص دهد دامنه نامی ( Nominal Range ) می نامند. بعضی از حسگرها دارای ویژگی تنظیم دامنه نامی یا وسیله ای هستند که بتواند فاصله تشخیص درجه بندی شده ای را گزارش دهند. حسگرهای مجاورتی می توانند قابلیت اطمینان بالا و طول عمر کارکرد زیادی داشته باشند این امر به دلیل عدم وجود قسمت های مکانیکی و تماس فیزیکی بین حسگر و شی حس شده می باشد. سنسورهای مجاورتی همچنین در مانیتور کردن لرزش ماشین جهت اندازه گیری لرزش در فاصله بین میل لنگ و یاتاقان ها مورد استفاده قرار می گیرند. این امر در توربین های بخار بزرگ، کمپرسورها، و موتورهایی که از یاتاقان های نوع آستینِی ( sleeve - type bearings ) بسیار متداول است. IEC 60947 - 5 - 2 جزئیات فنی حسگرهای مجاورتی را بیان کرده است. حسگرهایی که برای کار در یک فاصله بسیار کم ساخته می شوند اغلب به عنوان کلیدهای لمسی استفاده می شوند. حسگرهای مجاورتی دارای دو بخش هستند و زمانی که دو قسمت از هم دور می شوند سیگنالی فعال می شود. یک حسگر مجاورتی می تواند در سیستم های امنیتی نیز مورد استفاده قرار گیرد، مثلاً زمانی که یک پنجره باز می شود سیستم اخطار آن فعال شود.
( به انگلیسی: Inductive Proximity Sensors ) این حسگرها دارای یک نوسان ساز هستند که یک میدان الکترومغناطیسی با فرکانس بالا تولید می کنند، این میدان توسط یک سیم پیچ که در نزدیکی سطح خارجی حسگر قرار داده می شود، تولید می گردد. هنگامی که شی وارد میدان الکترومغناطیسی می شود، جریان های ادی درون شی افزایش پیدا می کند، این جریان ها نوعی میدان الکترومغناطیسی تولید می کنند که در جهت خلاف میدان خود حسگر هستند، لذا دامنه سیگنال نوسان ساز کاهش می یابد. مدار تریگر این کاهش دامنه را تشخیص داده و سیگنال خروجی حسگر تغییر می کند.