حسگر اکسیژن یا سنسور لامبدا یک قطعه الکترونیکی است که نسبت اکسیژن موجود در یک گاز یا مایع را اندازه گیری می کند. این نسبت به نام نسبت لامبدا خوانده می شود. در موتور احتراق داخلی این سنسور نسبت اکسیژن موجود در گازهای خروجی از اگزوز را اندازه گیری می کند. مقادیر حاصل برای مدیریت موتور در سیستم های سوخت رسانی انژکتوری و کنترل آلاینده های حاصل از احتراق می رود. در واقع این حسگر میزان غنی یا رقیق بودن نسبت سوخت به هوای ارسال شده به موتور را اندازه گیری می کند. با استفاده از داده حسگر یک سیستم کنترلی فیدبک حلقه بسته مقدار سوخت ارسال شده به موتور را تصحیح می کند. این سنسور توسط شرکت بوش ابداع گردید و در دهه ۱۹۶۰ توسعه یافت.
جزء اصلی حس کننده این حسگر قطعه ای لوله ای شکل از جنس سرامیک زیرکونیا می باشد که توسط لایه ای نازک از پلاتین روکش شده است. این حسگر بر اساس پیل سوختی الکتروشیمیایی کار می کند و دارای یک طرف مبنا که در مجاورت با هوای اتمسفر قرار دارد و طرف دیگر در مجاورت گازهای اگزوز قرار می گیرد. دو الکترود آن یک ولتاژ متناسب با مقدار نسبت اکسیژن اگزوز به هوای آزاد ارسال می کند. هنگامی که مخلوط سوخت و هوا در حد استکیومتری است ولتاژ مبنا ۴۵۰mV تولید می شود وقتی سوخت رقیق است ولتاژ تا ۲۰۰mV کاهش می یابد. وقتی سوخت غنی است ولتاژ تا ۸۰۰mV افزایش پیدا می کند. ولتاژ تولید شده حسگر غیر خطی است و نکته مهم مقدار ثابت زمانی حسگر برای سرعت پاسخ واحد کنترل الکترونیکی برای تصحیح سوخت است.
روی اگزوز در مسیر گازهای خروجی اگزوز قرار دارد. در بعضی از خودروهای جدید دو عدد سنسور اکسیژن وجود دارد، یکی بعد از مانیفولد دود، قبل از مخزن کاتالیست و دیگری بعد از مخزن کاتالیست قرار دارد.
آلودگی بیش از حد گازهای خروجی از موتور و وجود بخار آب و گاز بلو بای و ضربهٔ مکانیکی منجر به آسیب دیدگی و عدم عملکرد صحیح حسگر اکسیژن می شود.
هنگامی که عمر سنسور ( سنسور اکسیژن ) در حال اتمام باشد، عکس العمل آن نسبت به تغییرات همچون گذشته سریع نخواهد بود. و این موضوع منجر به اختلال در عملکرد سیستم هایی همچون موتور احتراق داخلی ، افزایش چشمگیر مصرف سوخت ، خام سوزی سوخت و در نتیجه بیرون آمدن دود از خروجی اگزوز ، خرابی و کثیف شدن شمع ها ، انسداد مسیر کاتالیزور اگزوز و دراصطلاح خفه کار کردن موتور
در چند سال گذشته از سنسور اکسیژن در سیستم های گرمایشی خانگی با سوخت گاز از این سنسور استفاده شده تا در صورت انسداد مسیر دود کش وکمبود اکسیژن دستگاه را خاموش کند .
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفجزء اصلی حس کننده این حسگر قطعه ای لوله ای شکل از جنس سرامیک زیرکونیا می باشد که توسط لایه ای نازک از پلاتین روکش شده است. این حسگر بر اساس پیل سوختی الکتروشیمیایی کار می کند و دارای یک طرف مبنا که در مجاورت با هوای اتمسفر قرار دارد و طرف دیگر در مجاورت گازهای اگزوز قرار می گیرد. دو الکترود آن یک ولتاژ متناسب با مقدار نسبت اکسیژن اگزوز به هوای آزاد ارسال می کند. هنگامی که مخلوط سوخت و هوا در حد استکیومتری است ولتاژ مبنا ۴۵۰mV تولید می شود وقتی سوخت رقیق است ولتاژ تا ۲۰۰mV کاهش می یابد. وقتی سوخت غنی است ولتاژ تا ۸۰۰mV افزایش پیدا می کند. ولتاژ تولید شده حسگر غیر خطی است و نکته مهم مقدار ثابت زمانی حسگر برای سرعت پاسخ واحد کنترل الکترونیکی برای تصحیح سوخت است.
روی اگزوز در مسیر گازهای خروجی اگزوز قرار دارد. در بعضی از خودروهای جدید دو عدد سنسور اکسیژن وجود دارد، یکی بعد از مانیفولد دود، قبل از مخزن کاتالیست و دیگری بعد از مخزن کاتالیست قرار دارد.
آلودگی بیش از حد گازهای خروجی از موتور و وجود بخار آب و گاز بلو بای و ضربهٔ مکانیکی منجر به آسیب دیدگی و عدم عملکرد صحیح حسگر اکسیژن می شود.
هنگامی که عمر سنسور ( سنسور اکسیژن ) در حال اتمام باشد، عکس العمل آن نسبت به تغییرات همچون گذشته سریع نخواهد بود. و این موضوع منجر به اختلال در عملکرد سیستم هایی همچون موتور احتراق داخلی ، افزایش چشمگیر مصرف سوخت ، خام سوزی سوخت و در نتیجه بیرون آمدن دود از خروجی اگزوز ، خرابی و کثیف شدن شمع ها ، انسداد مسیر کاتالیزور اگزوز و دراصطلاح خفه کار کردن موتور
در چند سال گذشته از سنسور اکسیژن در سیستم های گرمایشی خانگی با سوخت گاز از این سنسور استفاده شده تا در صورت انسداد مسیر دود کش وکمبود اکسیژن دستگاه را خاموش کند .
wiki: حسگر اکسیژن