حسن علی اصفهانی ناموَر به نخودکی ( ۱۲۴۱ اصفهان — ۸ شهریور ۱۳۲۱هجری شمسی، مشهد ) فقیه، فیلسوف و از عارفان شیعه در سده ۱۴ است. وی در سال های پایانی عمر، در روستایی به نام نخودک در نزدیکی مشهد سکونت داشت و به همین دلیل نیز به حسن علی نخودکی مشهور بود. حسن علی مقدادی اصفهانی ( نخودکی ) فرزند علی اکبر مقدادی اصفهانی و در خانواده ای مذهبی، متولد شده است.
... [مشاهده متن کامل]
رجب علی مقدادی اصفهانی به دلیل علاقه به مقداد که از اصحاب خاص علی بن ابی طالب بوده است، نام مقدادی را برای فامیل خودش انتخاب کرد و پیش از اینکه نام فامیل در ایران، رواج یابد در مشهد به شیخ اصفهانی شهرت داشت و چون در سال های پایان عمر به قریه نخودک، مهاجرت کرد، بعدها به نخودکی شهرت یافت. پدر وی ملاّ علی اکبر از راه کسب، روزی خود و خانواده را تحصیل می کرد.
حسن علی در سال ۱۲۷۹ قمری در اصفهان متولد شد و بر اثر برخوردی با محمد صادق تخت فولادی وارد عرفان شد.
حسن علی اصفهانی از آغاز نوجوانی خود، به کسب دانش و تحصیل علوم مختلف مشغول شد، خواندن و نوشتن و همچنین زبان و ادبیات عرب را در اصفهان فرا گرفت و در همین شهر، نزد استادان بزرگ زمان، به تحصیل فقه و اصول و منطق و فلسفه پرداخت. وی فقه و فلسفه را از محمد کاشانی آموخت. همچنین فلسفه و حکمت را از جهانگیرخان و تفسیر قرآن را از محضر درس سید سینا ( فرزند سید جعفر کشفی ) و چند تن دیگر از علماء عصر آموخت. سپس برای تکمیل معارف به نجف و به کنار مرقد علی بن ابی طالب رفت. در این شهر، از جلسات درس سید محمد فشارکی و سید مرتضی کشمیری و ملا اسماعیل قره باغی استفاده می کرد. او علاوه بر علوم معارفی و عرفانی در اصفهان و نجف دروس فقه، اصول و فلسفه را از افرادی همچون: جهانگیر خان قشقایی، آخوند خراسانی و سید محمد فشارکی فراگرفت. حسن علی نخودکی در نجف هم حجره ای سید حسن مدرس بود. از دوستان او می توان به محمد بهاری و سید حسین طباطبایی بروجردی و فضل علی شریعت مهدوی، اشاره کرد.
پدر حسنعلی به منظور تربیت عرفانی، وی را نیز نزد مرشدش برد و از او خواست تا تربیت و مراقبت از وی را برعهده بگیرد. حسن علی از هفت سالگی تا یازده سالگی زیر نظر محمدصادق تخت فولادی به ریاضت های شرعی مشغول شد.
به ادعای نورالدین مدرسی چهاردهی، پولادی و به تبع آن، نخودکی ها از جمله پیروان طریقت چشتیه که از جمله سلسله های تصوف در شبه قاره هند بوده اند. سلسله چشتیه منسوب به خواجه معین الدین چشتی است ( چشت قریه ای است از قراءِ هرات ) . خواجه معین الدین حسن چشتی سنجری اجمیری پس از سید علی هجویری نویسنده کتاب کشف المحجوب به قاره هند رو آورد.
... [مشاهده متن کامل]
رجب علی مقدادی اصفهانی به دلیل علاقه به مقداد که از اصحاب خاص علی بن ابی طالب بوده است، نام مقدادی را برای فامیل خودش انتخاب کرد و پیش از اینکه نام فامیل در ایران، رواج یابد در مشهد به شیخ اصفهانی شهرت داشت و چون در سال های پایان عمر به قریه نخودک، مهاجرت کرد، بعدها به نخودکی شهرت یافت. پدر وی ملاّ علی اکبر از راه کسب، روزی خود و خانواده را تحصیل می کرد.
حسن علی در سال ۱۲۷۹ قمری در اصفهان متولد شد و بر اثر برخوردی با محمد صادق تخت فولادی وارد عرفان شد.
حسن علی اصفهانی از آغاز نوجوانی خود، به کسب دانش و تحصیل علوم مختلف مشغول شد، خواندن و نوشتن و همچنین زبان و ادبیات عرب را در اصفهان فرا گرفت و در همین شهر، نزد استادان بزرگ زمان، به تحصیل فقه و اصول و منطق و فلسفه پرداخت. وی فقه و فلسفه را از محمد کاشانی آموخت. همچنین فلسفه و حکمت را از جهانگیرخان و تفسیر قرآن را از محضر درس سید سینا ( فرزند سید جعفر کشفی ) و چند تن دیگر از علماء عصر آموخت. سپس برای تکمیل معارف به نجف و به کنار مرقد علی بن ابی طالب رفت. در این شهر، از جلسات درس سید محمد فشارکی و سید مرتضی کشمیری و ملا اسماعیل قره باغی استفاده می کرد. او علاوه بر علوم معارفی و عرفانی در اصفهان و نجف دروس فقه، اصول و فلسفه را از افرادی همچون: جهانگیر خان قشقایی، آخوند خراسانی و سید محمد فشارکی فراگرفت. حسن علی نخودکی در نجف هم حجره ای سید حسن مدرس بود. از دوستان او می توان به محمد بهاری و سید حسین طباطبایی بروجردی و فضل علی شریعت مهدوی، اشاره کرد.
پدر حسنعلی به منظور تربیت عرفانی، وی را نیز نزد مرشدش برد و از او خواست تا تربیت و مراقبت از وی را برعهده بگیرد. حسن علی از هفت سالگی تا یازده سالگی زیر نظر محمدصادق تخت فولادی به ریاضت های شرعی مشغول شد.
به ادعای نورالدین مدرسی چهاردهی، پولادی و به تبع آن، نخودکی ها از جمله پیروان طریقت چشتیه که از جمله سلسله های تصوف در شبه قاره هند بوده اند. سلسله چشتیه منسوب به خواجه معین الدین چشتی است ( چشت قریه ای است از قراءِ هرات ) . خواجه معین الدین حسن چشتی سنجری اجمیری پس از سید علی هجویری نویسنده کتاب کشف المحجوب به قاره هند رو آورد.
