حسن کاتب

لغت نامه دهخدا

حسن کاتب. [ ح َ س َ ن ِ ت ِ ] ( اِخ ) ابن محمدبن حسن بن ابن محمد حمدون بغدادی ، معروف به ابن حمدون و ملقب به تاج الدین ( 547-608 هَ. ق. ). او راست : «اخبار الشعرا». ( هدیة العارفین ج 1 ص 280 ).

حسن کاتب.[ ح َ س َ ن ِ ت ِ ] ( اِخ ) ابن محمدبن علی بن حمدون مکنی به ابوسعد بغدادی. درگذشته 546 هَ. ق. او راست : «معرفة الاعمال و الحساب ». ( هدیة العارفین ج 1 ص 278 ).

فرهنگ فارسی

ابن محمد ابن علی بن حمدون مکنی بابوسعید بغدادی اوراست معرفه الاعمال و الحساب

پیشنهاد کاربران

بپرس