حسن چلبی

لغت نامه دهخدا

حسن چلبی. [ ح َ س َ چ َ ل َ ] ( اِخ ) ابن علی بن امراﷲبن عبدالقادر حمیدی رومی قاضی. معروف به ابن حنایی و قنالی زاده ( 953 - 1012 هَ. ق. ). او راست : حاشیه ای بر دررالاحکام و تذکره حسن چلبی. رجوع به هدیةالعارفین ج 1 ص 290 و کشف الظنون و فهرست سپهسالار ج 2 ص 472 و قنالی زاده شود.

حسن چلبی. [ ح َ س َ چ َ ل َ ] ( اِخ ) ابن محمدشاه بن علاءالدین علی بن یوسف بن بالی محمدشاه بن شمس فناری رومی حنفی ( 840 - 886 هَ. ق. ). او راست : حاشیه بر انوارالتنزیل و جز آن. ( هدیة العارفین ج 1 ص 288 ) ( کشف الظنون ). و چند کتاب از وی چاپ شده است. رجوع به معجم المطبوعات و فهرست سپهسالار ج 2 ص 437 و نیز رجوع به فناری و فناری زاده شود.

حسن چلبی. [ ح َ س َ چ َ ل َ ] ( اِخ ) متخلص به ظریفی. او راست : کاشف الاسرار. ( کشف الظنون ).

فرهنگ فارسی

متخلص به ظریفی اوراست کاشف الاسرار

پیشنهاد کاربران

بپرس