حسن نوبختی
لغت نامه دهخدا
حسن نوبختی. [ ح َ س َ ن ِ ن َ / نُو ب َ ] ( اِخ ) ابن موسی مکنی به ابومحمد بغدادی شیعی متکلم. پس از سال 300 هَ. ق. زنده بوده است. اوراست : «الاعتبار و التمییز و الانصار» و «التوحید کوچک » و «التوحید بزرگ » و «الرد علی ابی علی الجبائی » و «الرد علی ابی الهذیل العلاف » و «الرد علی اصحاب التناسخ » و «الرد علی اصحاب المنزلة بین المنزلتین » و «الرد علی اهل المنطق » و «الرد علی ثابت بن قرة» و «الردعلی الغلاة» و «الرد علی فرق الشیعة ماعدا الامامیة» و «الرد علی المنجمین » و «الرد علی القول برؤیة الباری » و «الرد علی المجسمة» و «الرد علی الواقفة» و «الاراء و الدیانات » و «الارزاق و الاجال و الاسعار» و «الاستطاعة» و «الانسان » و «الانواء» و «التنزیه و ذکر مشابه القرآن » و «المرایا وجهةالرؤیة» و «النکت علی بن الراوندی ». ( هدیة العارفین ج 1 ص 268 ) ( خاندان نوبختی ) ( ذریعه ج 1 ص 34 و 507 و ج 2 ص 27 و 389 و ج 4 ص 489 ).
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید