حسن مشحون ( ۱۹۰۶–۱۹۷۹م ) نویسنده، مقام دار فرهنگی گوناگون و موسیقی دان ایرانی بود که برای اثرش «تاریخ موسیقی ایران» شهرت یافت. او همچنین نویسندهٔ برخی کتاب های درسی ایران بوده است و مقام های بالایی در برخی ادارات فرهنگی داشته است.
... [مشاهده متن کامل]
کتاب «تاریخ موسیقی ایران» در سال ۱۳۷۳ به عنوان کتاب سال
کتاب تاریخ موسیقی ایران، نوشته حسن مشحون، یکی از مهم ترین و دقیقترین کتاب های تاریخ موسیقی ایران است. حسن مشحون نویسنده این کتاب، در سال ۱۲۸۵ شمسی در محله ارگ تهران به دنیا آمد. پس از پایان تحصیلات متوسطه، و فارغ التحصیلی از مدرسه دارالفنون، در دانش سرای عالی و در رشته تاریخ و جغرافیا تحصیل کرد و به عنوان رتبه اول از این دانش سرا، مدرک لیسانس خود را دریافت کرد. به عنوان رئیس در مدرسه آمریکایی شیراز مشغول به کار شد، و پس از آن در دبیرستان های البرز و دارالفنون، تدریس و به عنوان ریاست اداره محاکمات وزارت فرهنگ و مدیریت کل باستان شناسی در سال ۱۳۴۷ بازنشسته شد. پس از آن به عنوان استاد در رشته تاریخ موسیقی در دانشگاه تهران و در دانشکده هنرهای زیبا مشغول به کار شد. حسن مشحون در سال ۱۳۵۸ و پس از یک دوره طولانی بیماری در شبانگاه دوشنبه بیست هشتم خرداد هزار و سیصد و پنجاه و هشت، دار فانی را وداع گفت. مشحون در این کتاب از تعریف موسیقی آغاز می کند و ضمن توضیح در مورد چگونگی پیدایش موسیقی و سازها، از تمدن های پیشین و پیون آن ها با تمدن ایران باستان نیز سخن می گوید. در رابطه با تاریخ موسیقی ایران نیز از دوره آریایی ها تا ساسانیان، و پس از آن مادها، هخامنشیان، ساسانیان، موسیقی در دوره اسلام، دوره عباسیان، دانشمندان موسیقی دان دوره اسلامی، حمله مغول ها، دوره تیموی تا صفویه و قاجار و اتفاقات آن دوران، تا دوره پس از قاجار می گوید. پس از این توضیحات مفصل، به تقسیم بندی موسیقی ایران به لحن، توضیحاتی در مورد ایقاع و دورهای ریتمیک و اسامی آلات موسیقی و سلسله ها و خاندان ها، و رسالات کهن موسیقی می پردازد. آنچه در این کتاب به عنوان شاخصه اصلی بیان می شود، نوع نگرش نویسنده به عنوان مورخ و همچنین استاد تاریخ موسیقی است. چرا که به دلیل آشنایی و شناخت حسن مشحون نسبت به اساس موسیقی ایران، توضیحات داده شده در زمینه موارد تخصصی موسیقی، دارای مستندات تاریخی است و مانند دیگر کتاب های تاریخ موسیقی، به تعریف خاطره و شنیده ها نپرداخته است.
... [مشاهده متن کامل]
کتاب «تاریخ موسیقی ایران» در سال ۱۳۷۳ به عنوان کتاب سال
کتاب تاریخ موسیقی ایران، نوشته حسن مشحون، یکی از مهم ترین و دقیقترین کتاب های تاریخ موسیقی ایران است. حسن مشحون نویسنده این کتاب، در سال ۱۲۸۵ شمسی در محله ارگ تهران به دنیا آمد. پس از پایان تحصیلات متوسطه، و فارغ التحصیلی از مدرسه دارالفنون، در دانش سرای عالی و در رشته تاریخ و جغرافیا تحصیل کرد و به عنوان رتبه اول از این دانش سرا، مدرک لیسانس خود را دریافت کرد. به عنوان رئیس در مدرسه آمریکایی شیراز مشغول به کار شد، و پس از آن در دبیرستان های البرز و دارالفنون، تدریس و به عنوان ریاست اداره محاکمات وزارت فرهنگ و مدیریت کل باستان شناسی در سال ۱۳۴۷ بازنشسته شد. پس از آن به عنوان استاد در رشته تاریخ موسیقی در دانشگاه تهران و در دانشکده هنرهای زیبا مشغول به کار شد. حسن مشحون در سال ۱۳۵۸ و پس از یک دوره طولانی بیماری در شبانگاه دوشنبه بیست هشتم خرداد هزار و سیصد و پنجاه و هشت، دار فانی را وداع گفت. مشحون در این کتاب از تعریف موسیقی آغاز می کند و ضمن توضیح در مورد چگونگی پیدایش موسیقی و سازها، از تمدن های پیشین و پیون آن ها با تمدن ایران باستان نیز سخن می گوید. در رابطه با تاریخ موسیقی ایران نیز از دوره آریایی ها تا ساسانیان، و پس از آن مادها، هخامنشیان، ساسانیان، موسیقی در دوره اسلام، دوره عباسیان، دانشمندان موسیقی دان دوره اسلامی، حمله مغول ها، دوره تیموی تا صفویه و قاجار و اتفاقات آن دوران، تا دوره پس از قاجار می گوید. پس از این توضیحات مفصل، به تقسیم بندی موسیقی ایران به لحن، توضیحاتی در مورد ایقاع و دورهای ریتمیک و اسامی آلات موسیقی و سلسله ها و خاندان ها، و رسالات کهن موسیقی می پردازد. آنچه در این کتاب به عنوان شاخصه اصلی بیان می شود، نوع نگرش نویسنده به عنوان مورخ و همچنین استاد تاریخ موسیقی است. چرا که به دلیل آشنایی و شناخت حسن مشحون نسبت به اساس موسیقی ایران، توضیحات داده شده در زمینه موارد تخصصی موسیقی، دارای مستندات تاریخی است و مانند دیگر کتاب های تاریخ موسیقی، به تعریف خاطره و شنیده ها نپرداخته است.
