حسن مستضی ٔ. [ ح َ س َ ن ِ م ُ ت َ ] ( اِخ ) فرزند المستنجد باﷲ یوسف بن مقتفی خلیفه عباسی. در 536 هَ. ق. متولد و در 566 هَ. ق. پس از مرگ پدرش به تخت نشست و المستضی باﷲ لقب گرفت و نه سال و هفت ماه خلافت کرد و در زمان وی حکومت عبیدیان مصر منقرض گشت. و بنام او سکه زدند و کتاب «النصر علی مصر» را بدان مناسبت ابن جوزی نگاشت. حسن در 575 هَ. ق. درگذشت. ( زرکلی چ 1 ص 243 از فوات الوفیات ج 1 ص 137 ).
