حسن مرسی

لغت نامه دهخدا

حسن مرسی. [ ح َ س َ ن ِ م َ ] ( اِخ ) ابن عضدالدوله و برادر متوکل علی اﷲ ملک اندلس بن یوسف بن هود جذامی شاعر صوفی مکنی به ابوعلی بود، و با یهود ارتباط میگرفت و به ایشان علم می آموخت. در مرسیه در 633 هَ. ق. / 1236 م. متولد و در دمشق 697 هَ. ق. / 1298 م. درگذشت. ( زرکلی چ 1 ص 230 ).

حسن مرسی. [ ح َ س َ ن ِ م َ ] ( اِخ ) ابن علی بن محمد طائی فقیه اهل مرسیه مکنی به ابوبکر مالکی ( 412-498 هَ. ق. ). او راست : «المقنع» در شرح لمع. ( هدیة العارفین ج 1 ص 278 ).

فرهنگ فارسی

ابن علی بن محمد طائی فقیه اهل مرسیه مکنی بابوبکر مالکی اوراست المقنع در شرح لمع

پیشنهاد کاربران

بپرس