حسن متکلم
لغت نامه دهخدا
کمال دول بورضا کافرینش
بود در خطب زین الفاظ خاطب.
و این قصیده بغلط در دیوان منوچهری چاپ شده است. و اگر قصیده [ سلام علی دار أم الکواعب... ] از حسن باشد، او مدعی است که نژادش به ساسانیان کشد زیرا که گوید:
منم از نژاد بزرگان ساسان
که بودند شاهان چتر و مواکب.
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
تاج الدین حسن نیشابوری
تولد و وفات: ( . . . - ۷۴۱ ) قمری
محل تولد: مشخص نیست.
شهرت علمی و فرهنگی: ادیب ، صوفی ، شاعر
مشهور به حسن متکلم. منشاء او از نیشابور و محل تربیت او هرات بود. علوم ادبی و شعر را نزد مولانا مظفر هروی فراگرفت. وی از شعرای معروف خاندان کرت و از شاعران مدیح سرای دربار ملک غیاث الدین ( ۷۰۷ - ۷۲۹ق ) به شمار می رفت. او معاصر فرزندان ملک غیاث الدین یعنی ملک شمس الدین ، ملک حافظ و ملک معز الدین نیز بود. چندی هم نزد شیخ زین الدین تایبادی بر طریق تصوف تلاش و مجاهده کرد. شیخ زین الدین در مورد وی گفته است که مولانا حسن ، موضع تجلی و محل ظهور اسم متکلم است ، و لذا حسن به متکلم شهرت یافت. او در صنایع و بدایع شعری مهارت داشت و در نیشابور درگذشت و قبرش در حوالی مزار شیخ فریدالدین عطار است. بنا به آوردهٔ "الذریعه" در "شاهد صادق" مرگ وی ۷۷۱ق ذکر شده است. از آثارش: رساله در "صنایع بدیع" به اسم ملک غیاث الدین؛ "دیوان" شعر ، در حدود چهارهزار بیت. در برخی تذکره ها قصایدی به وی نسبت داده شده که بیانگر انتساب او به آل سامان است؛ گرچه صاحب" تاریخ ادبیات ایران" این انتساب را صحیح نمی داند.
... [مشاهده متن کامل]
* منبع : اثر آفرینان
تولد و وفات: ( . . . - ۷۴۱ ) قمری
محل تولد: مشخص نیست.
شهرت علمی و فرهنگی: ادیب ، صوفی ، شاعر
مشهور به حسن متکلم. منشاء او از نیشابور و محل تربیت او هرات بود. علوم ادبی و شعر را نزد مولانا مظفر هروی فراگرفت. وی از شعرای معروف خاندان کرت و از شاعران مدیح سرای دربار ملک غیاث الدین ( ۷۰۷ - ۷۲۹ق ) به شمار می رفت. او معاصر فرزندان ملک غیاث الدین یعنی ملک شمس الدین ، ملک حافظ و ملک معز الدین نیز بود. چندی هم نزد شیخ زین الدین تایبادی بر طریق تصوف تلاش و مجاهده کرد. شیخ زین الدین در مورد وی گفته است که مولانا حسن ، موضع تجلی و محل ظهور اسم متکلم است ، و لذا حسن به متکلم شهرت یافت. او در صنایع و بدایع شعری مهارت داشت و در نیشابور درگذشت و قبرش در حوالی مزار شیخ فریدالدین عطار است. بنا به آوردهٔ "الذریعه" در "شاهد صادق" مرگ وی ۷۷۱ق ذکر شده است. از آثارش: رساله در "صنایع بدیع" به اسم ملک غیاث الدین؛ "دیوان" شعر ، در حدود چهارهزار بیت. در برخی تذکره ها قصایدی به وی نسبت داده شده که بیانگر انتساب او به آل سامان است؛ گرچه صاحب" تاریخ ادبیات ایران" این انتساب را صحیح نمی داند.
... [مشاهده متن کامل]
* منبع : اثر آفرینان