حسن لاهیجی

لغت نامه دهخدا

حسن لاهیجی. [ ح َ س َ ن ِ ] ( اِخ ) ابن عبدالرزاق بن علی بن حسین گیلانی لاهیجی قمی. پدرش از حکما و فلاسفه بنام ایران در سده یازدهم هجری بوده و فیاض تخلص داشته است. حسن و برادرش ابراهیم فرزندان فیاض نیز از علما بوده اند. حسن در قم به سال 1121 هَ. ق. درگذشت و نزدیک «شیخان » دفن شد و اکنون قبر وی در میان خیابان واقع شده است. او راست : «شمع الیقین » و «ربط الحکمه » و «آئینه حکمت » و جز آن. ( ذریعه ج 9 ص 245 بنام حسن گیلانی ) ( ریحانة الادب ) ( تذکره نصرآبادی ص 157 ).

فرهنگ فارسی

ابن عبدالرزاق بن علی بن حسین گیلانی لاهیجی قمی پدرش از حکما و فلاسفه بنام ایران در سده یازدهم بود و فیاض تخلص داشت

پیشنهاد کاربران

بپرس