حسن قطان. [ ح َ س َ ن ِ ق َطْ طا ] ( اِخ ) ابن محمدبن ابراهیم بن احمد مکنی به ابوعلی عین الزمان مروزی بخاری. پزشک و منجم و لغوی بود ( 465 - 548 هَ. ق. ). او راست : «العروض » و «مشجر نسب ابیطالب » و کیهان شناخت. ( هدیة العارفین ج 1 ص 278 ) ( المعجم فی معاییر اشعار العجم ص 86 ) ( سبک شناسی ج 2 ص 44 ) ( تاریخ جهانگشای جوینی ج 2 ص 5 و 6 ) ( تتمه صوان الحکمه ص 155،212 ) ( بغیة الوعاة فی طبقاة النحاة ) ( گاهنامه 1311 هَ. ش. ص 132 ).
