حسن قاضیخان

لغت نامه دهخدا

حسن قاضیخان. [ ح َ س َ ن ِ ]( اِخ ) ابن منصوربن محمودبن عبدالعزیز اوزجندی ملقب به فخرالدین و مکنی به ابوالمحاسن فرغانی حنفی. درگذشته 592 هَ. ق. او راست : «آداب الفضلاء» در لغت و «امالی » در فقه و «شرح ادب القضاء» و شرح جامع صغیر شیبانی و شرح جامع کبیر او و «المحاضر» و جز آن. ( هدیة العارفین ج 1 ص 280 ). و «آداب الفضلاء» وی غیر از «ادات الفضلاء» است که در مقدمه لغتنامه یاد شده است.

پیشنهاد کاربران

بپرس