حسن غزنوی، حسن بن محمّد (ح ۵۳۵ـ۵۵۷ق)
(یا: اشرف غزنوی) متخلص به اشرف، شاعر ایرانی. از آغاز پادشاهی بهرام شاه غزنوی در دربار او بود و در اشعارش او را ستوده است. حسن غزنوی دو بار از اتهامی که حاسدان به او زدند آسیب دید، یکی هواخواهی از محمد باهلیم و دیگری دوستی با سیف الدین سوری، در سال هایی که آنان در کار جنگ با بهرام شاه بودند. در دومین اتهام از غزنه رانده شد و از نیشابور برای گزاردن حج به مکه، مدینه و سپس بغداد، همدان و خراسان رفت و سرانجام در قریۀ آزادوار ولایت جوین درگذشت. به شیوۀ شاعرانی چون امیر مغزی، مسعود سعد و سنایی شعر می گفت. کلامش ساده و خالی از پیچیدگی است. به زبان عربی آشنایی کامل داشت. دیوان او که حدود ۵هزار بیت دارد، به تصحیح سید محمد تقی مدرس رضوی چاپ شده است (تهران، ۱۳۲۸ش).
(یا: اشرف غزنوی) متخلص به اشرف، شاعر ایرانی. از آغاز پادشاهی بهرام شاه غزنوی در دربار او بود و در اشعارش او را ستوده است. حسن غزنوی دو بار از اتهامی که حاسدان به او زدند آسیب دید، یکی هواخواهی از محمد باهلیم و دیگری دوستی با سیف الدین سوری، در سال هایی که آنان در کار جنگ با بهرام شاه بودند. در دومین اتهام از غزنه رانده شد و از نیشابور برای گزاردن حج به مکه، مدینه و سپس بغداد، همدان و خراسان رفت و سرانجام در قریۀ آزادوار ولایت جوین درگذشت. به شیوۀ شاعرانی چون امیر مغزی، مسعود سعد و سنایی شعر می گفت. کلامش ساده و خالی از پیچیدگی است. به زبان عربی آشنایی کامل داشت. دیوان او که حدود ۵هزار بیت دارد، به تصحیح سید محمد تقی مدرس رضوی چاپ شده است (تهران، ۱۳۲۸ش).
wikijoo: حسن_غزنوی،_حسن_بن_محمد_(ح_۵۳۵ـ۵۵۷ق)