حسن شسته. [ ح ُ ن ِ ش ُ ت َ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) حسن در غایت صفا و بها : این حسن شسته ای که تو داری نداشت صبح هر چند گرد چهره او آفتاب شست.سالک یزدی ( از آنندراج ).