حسن سبزواری

لغت نامه دهخدا

حسن سبزواری. [ ح َ س َ ن ِس َ ] ( اِخ ) ابن حسین ، مکنی به ابوسعد خطیب واعظ شیعی امامی. درگذشته پیرامون 900 هَ. ق. او راست : بهجةالمناهج و جز آن. ( هدیة العارفین ج 1 ص 289 ) ( ذریعه ج 3 ص 163 و ج 4 ص 130 و ج 7 ص 184 ) ( روضات الجنات ص 284 ).

حسن سبزواری. [ ح َ س َ ن ِ س َ ] ( اِخ ) قاری ، خطیب. شاعر مشهدی خراسانی. کشته 1086 هَ. ق. او راست : مطالعالاسرار و ابواب البیان. ( ذریعه ج 1 ص 74 ). و رجوع به حسن خطیب شود.

فرهنگ فارسی

قاری خطیب شاعر مشهدی خراسانی اوراست مطالع الاسرار و ابواب البیان

پیشنهاد کاربران

بپرس