حسن زیدی

لغت نامه دهخدا

حسن زیدی. [ ح َ س َ ن ِ زَ ] ( اِخ ) ابن صالح بن حی شیعی زیدی ( 100 - 168 هَ.ق. ) او راست : «الامامة لولد علی بن ابیطالب »، «التوحید» و «الجامع فی الفقه ». ( هدیة العارفین ج 1 ص 265 ) ( ذریعه ج 2 ص 146 بنقل از ابن الندیم ) ( زرکلی چ 1 ص 227 ).

حسن زیدی. [ ح َ س َ ن ِ زَ ] ( اِخ ) فقیه نحوی. او راست : التذکرة الفاخرة. ( ذریعه ج 4 ص 42 ).

حسن زیدی. [ ح َ س َ ن ِ زَ ] ( اِخ ) ابن بدرالدین محمدبن احمدبن یحیی بن ناصرعلوی یمنی. از امامان زیدی است و در 670 هَ. ق. درگذشت. او راست : «انوارالیقین » وجز آن که در هدیةالعارفین ( ج 1 ص 282 ) یاد شده است.

فرهنگ فارسی

ابن بدرالدین محمد بن احمد بن یحیی بن ناصر علوی یمنی از امامان زیدی است و اوراست انوار الیقین

پیشنهاد کاربران

بپرس