حسن خیز. [ ح ُ ] ( نف مرکب ) جائی که خوشرویان بسیار دارد: کش ، شهری بود به ماوراءالنهر حسن خیز. قریه گیلی و درچه سلطان آباد عراق حسن خیز است. طراز، شهری است حسن خیز، به ترکستان.
