حسن تنک. [ ح ُ ن ِ ت ُ ن ُ ]( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) حسن سهل و ضعیف : حسن تنک بتان چه بینم از دیدن آفتاب توبه.عرفی ( از آنندراج ).
