حسن بن قاسم گنون ال ادریس

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] حسن بن قاسم گنون آل ادریس. حسن بن قاسم گنون، یکی از شخصیت های آل ادریس می باشد؛ آلِ اِدْریس، سلسله ای شیعی مذهب، منسوب به ادریس بن عبدالله نواده حسن بن علی (علیه السلام) که از ۱۷۲ تا ۳۷۵ق/۷۸۹ تا ۹۸۵ در مغرب اقصی (مراکش و بخشی از الجزایر) حکومت داشتند.
حسن بن قاسم گنون: (حکومت: ۳۴۳-۳۶۳ق/۹۵۴-۹۷۴م، نیز ۳۷۵-۹۸۵م). ابوالعیش پیش از آنکه با عبدالرحمن رهسپار اندلس شود، قلمرو خود را که در آن وقت بسیار محدود شده بود، به برادرش حسن واگذاشت. فاطمیان که از نفوذ عبدالرحمن به هراس افتاده بودند، جوهر را به مغرب فرستادند و حسن به ناچار به اطاعت فاطمیان درآمد، اما در( ۳۶۳ق/۹۷۴م )که امویان به قلمرو او حمله بردند، حسن تسلیم شد و او را به قُرطبه (کوردوبا) بردند و دیگر ادریسیان را نیز راندند. حسن چند سال بعد به مصر رفت و با حمایت نظامی فاطمیان، عزم تسخیر قلمرو سابق خود کرد، اما از سپاه اموی شکست خورد و دوباره به قرطبه تبعید شد و در راه به قتل رسید و دولت آل ادریس به کلی برافتاد. بعد ها شاخه ای از اختلاف عمر بن ادریس، دولتی در مالَقَه (مالاگا) اندلس به نام بنب حمود تأسیس کرد.
مقری تلمسانی، احمد بن محمد، نفح الطیب، ج۱، ص۲۱۴، به کوشش اححسان عباس، بیروت، دارصادر، ۱۳۸۸ق.
۱. ↑ مقری تلمسانی، احمد بن محمد، نفح الطیب، ج۱، ص۲۱۴، به کوشش اححسان عباس، بیروت، دارصادر، ۱۳۸۸ق.
دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «آل ادریس»، ج۱، ص۳۶۴.
...

پیشنهاد کاربران

بپرس