حسن بن جعفر کاشف الغطاء

[ویکی فقه] شیخ حسن کاشف الغطاء فرزند جعفر، فقیه، اصولی، ادیب، از افراد مشهور آل کاشف الغطاء و از علمای بزرگ شیعه امامی عراق بود.
حسن بن جعفر (۱۲۰۱-۱۲۶۲ق/۱۷۸۶-۱۸۴۵م)، فقیه، اصولی، ادیب و شاعر. وی نزد پدر علوم مقدماتی را خواند و پس از آن در حوزۀ درس برادرش شیخ موسی، سیدمحمدجواد عاملی، شیخ اسدالله تستری، سیدعبدالله شُبَّر، شیخ علی بحرانی و شیخ سلیمان قطیفی
امین، محسن، اعیان الشیعه، ج۵، ص۳۵، بیروت، ۱۴۰۳ق.
عالمانی چون شیخ مرتضی انصاری، حاج ملاعلی خلیلی، سیدمهدی قزوینی، احمد دجیلی، حسن بلاغی و شیخ حسن مامقانی از شاگردان او بودند.
حسن کاشف الغطاء در نجف
او پیش از درگذشت برادرش شیخ علی در حلّه می زیست، ولی پس از آن در ۱۲۴۳ق/۱۸۲۷م به نجف آمد و به تدریس پرداخت. در ۱۲۵۸ق/۱۸۴۲م که نجیب پاشا حاکم عثمانی سر به شورش برداشت و پس از تسخیر کربلا و کشتار مردم در ۱۲۵۹ق/۱۸۴۳م قصد حمله به نجف کرد، شیخ حسن با تدبیر و هوشمندی توانست وی را از هدفش باز دارد. در ۱۲۶۰ق/۱۸۴۴م نجیب پاشا عالمان و فقیهان فرقه های مختلف اسلامی را به بغداد خواند تا پیرامون داعیه ها و عقاید سیدعلی محمد باب شیرازی (۱۲۳۹-۱۲۶۶ق/۱۸۲۲-۱۸۴۹م) نظر دهند. شیخ حسن در رأس هیأتی از عالمان شیعی نجف در آن جلسه حضور یافت و نظر فقهی خود را ابراز کرد که از میان انبوه آرای فقیهان شیعی شمرده شد و بازتاب گسترده یافت.
حرزالدین، محمد، معارف الرجال، ج۱، ص۲۱۵-۲۱۶، قم، ۱۴۰۵ق.
...