حسن بلخاری قهی ( زادۀ ۱۳۴۱ در اصفهان - ) نویسنده، پژوهشگر و استاد دانشگاه اهل ایران و عضو پیوسته فرهنگستان هنر ایران است که در زمینۀ فلسفه هنر و مطالعات زیبایی شناسی و حکمت شرق فعالیت می کند. بلخاری همچنین استاد تمام و مدیر گروه مطالعات عالی هنر در پردیس هنرهای زیبای دانشگاه تهران و نیز عضو هیئت علمی دانشگاه تهران می باشد. او در آذر ماه ۱۳۹۸ به عنوان پژوهشگر برجسته دانشگاه تهران و در آذرماه ۱۳۹۴ به عنوان پژوهشگر برتر کشوری در رشته هنر و معماری و نیز در آذر ماه ۱۳۹۵ به عنوان پژوهشگر نمونه دانشگاه تهران برگزیده شد. همچنین او در اسفند ۱۳۹۹ به عنوان رئیس کمیسیون هنر و معماری شورای عالی علوم، تحقیقات و فناوری کشور ( عتف ) انتخاب گردید. وی همچنین در بهمن ماه ۱۳۹۸ با حکم وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی به عضویت شورای بازبینی فیلمهای سینمایی کشور و نیز در آبان ماه ۱۴۰۰ به عضویت شورای فرهنگی و علمی آستان قدس رضوی درآمد. او تا به حال نزدیک به ۳۰ کتاب و ۱۸۰ مقاله در حوزه هنر و زیبایی شناسی تألیف نموده است.
... [مشاهده متن کامل]
او در سال ۱۳۴۱ در روستای قهی شهرستان هرند استان اصفهان زاده شد. پدر و پدر بزرگش از روحانیان بودند. او پس از گذراندن تحصیلات ابتدایی و دریافت مدرک کارشناسی خود در سال ۱۳۷۰، موفق شد تا مدرک کارشناسی ارشد خود را در رشته فلسفه و عرفان در سال ۱۳۷۵ و نیز دکترا خود را در رشته فلسفه هنر و زیبایی شناسی از دانشگاه همدرد شهر دهلی نو کشور هند ( به اردو: جامعہ ہمدرد ) در سال ۱۳۸۴ کسب کند. عنوان رساله دکتری او تجلی وحدت وجود در هنر و معماری ایران و هندوستان ( مطالعه تطبیقی ) ( به انگلیسی: The manifestation of unity of existence in art and architecture of iran and india ( a comparative study ) ) بوده است که از این رساله، دو مقاله با عنوان های قوه خیال و عالم مثال در آرا و اندیشه امام محمد غزالی و جایگاه کیهان شناختی دایره و مربع در معماری مقدس ( اسلامی ) به طور مستقیم استخراج شده اند.
حیطه اصلی مطالعات و تحقیقات او، بیشتر در زمینه فلسفه هنر و زیبایی شناسی، مبانی عرفانی هنر و معماری اسلامی و حکمت هنر شرق است که در این زمینه ها بیش از 30 کتاب تألیف و ترجمه کرده است ؛ او همچنین بیش از 150 مقاله پژوهشی علمی فارسی و لاتین در نشریات و همایش های داخلی و بین المللی به چاپ رسانیده است.
... [مشاهده متن کامل]
او در سال ۱۳۴۱ در روستای قهی شهرستان هرند استان اصفهان زاده شد. پدر و پدر بزرگش از روحانیان بودند. او پس از گذراندن تحصیلات ابتدایی و دریافت مدرک کارشناسی خود در سال ۱۳۷۰، موفق شد تا مدرک کارشناسی ارشد خود را در رشته فلسفه و عرفان در سال ۱۳۷۵ و نیز دکترا خود را در رشته فلسفه هنر و زیبایی شناسی از دانشگاه همدرد شهر دهلی نو کشور هند ( به اردو: جامعہ ہمدرد ) در سال ۱۳۸۴ کسب کند. عنوان رساله دکتری او تجلی وحدت وجود در هنر و معماری ایران و هندوستان ( مطالعه تطبیقی ) ( به انگلیسی: The manifestation of unity of existence in art and architecture of iran and india ( a comparative study ) ) بوده است که از این رساله، دو مقاله با عنوان های قوه خیال و عالم مثال در آرا و اندیشه امام محمد غزالی و جایگاه کیهان شناختی دایره و مربع در معماری مقدس ( اسلامی ) به طور مستقیم استخراج شده اند.
حیطه اصلی مطالعات و تحقیقات او، بیشتر در زمینه فلسفه هنر و زیبایی شناسی، مبانی عرفانی هنر و معماری اسلامی و حکمت هنر شرق است که در این زمینه ها بیش از 30 کتاب تألیف و ترجمه کرده است ؛ او همچنین بیش از 150 مقاله پژوهشی علمی فارسی و لاتین در نشریات و همایش های داخلی و بین المللی به چاپ رسانیده است.
