حسن بزرگ امید

لغت نامه دهخدا

حسن بزرگ امید. [ ح َ س َ ن ِ ب ُ زُ اُ ] ( اِخ ) ابن محمدبن کیا بزرگ امید. یکی از امرای اسماعیلی الموت است. وی بجای پدرش محمد نشست و مقالات تازه در مذهب صباحی آورد و خود را به دروغ از فرزندان نزاربن مستنصر فاطمی شمرد و ادعای خلافت الهی کرد، و عاقبت به دست حسن نامور که از پیروان او بود در 561 هَ. ق.کشته شده و پسرش محمد به جایش نشست. رجوع به دررالکامنة ج 2 ص 14 و از سعدی تا جامی. ص 60، 61، 66، 189، 190، 191، 242، 191 و 293. و حبیب السیر و جامعالتواریخ رشیدی ص 152، 153، 155، 158، 159، 160، 161، 163، 165، 166، 168، 169، 170، 171، 172، 174، 178، 184، 189 و 192. تاریخ عصر حافظ ص 7، 8، 12، 16، 19، 30، 33، 37، 40، 43، 44، 48، 49، 57، 60، 105 و 120 شود.

فرهنگ فارسی

ابن محمد ابن کیا بزرگ امید یکی از امرای اسماعیلی الموت است وی بجای پدرش نشست

پیشنهاد کاربران

حسن بزرگ امید معروف به حسن علیٰ ذکره السلام نوه کیا بزرگ امید یکی از امرای اسماعیلیه و چهارمین فرمانده الموت بود که بر جای پدرش محمد بزرگ امید نشست. وی به مدت ۴ سال از ۱۱۶۲ تا ۱۱۶۶ میلادی بر اسماعیلیان الموت ( حکومت ) حکومت راند.
... [مشاهده متن کامل]

بسیاری حسن بزرگ امید مشهور به علی ذکره السلام را یکی از بنیانگذاران پروتستانتیسم اسلامی خوانده اند . علی ذکره السلام در روز ۱۷ رمضان ۵۵٩ ق اعلام جشن قیامت کرد و با برداشتن زنجیر شرعیات و حقوق الهی، مردم را به رعایت حق الناس دعوت کرد. وی نهایتاً توسط برادر زن خود کشته شد

حسن بزرگ امیدحسن بزرگ امیدحسن بزرگ امید
منابع• https://fa.wikipedia.org/wiki/حسن_بزرگ‌امید

بپرس