حسن باشعیب. [ ح َ س َ ن ِ ش ُ ع َ ] ( اِخ ) ابن احمدبن ابراهیم باشعیب حضرمی واسطی شافعی. درگذشته 1020 هَ. ق. او راست : «التعرض للنفحات الفیضیة» و پنج کتاب دیگر که در هدیةالعارفین ( ج 1 ص 392 ) و زرکلی ( چ 1 ص 222 ) یاد شده است.
