حسن ایلکانی

لغت نامه دهخدا

حسن ایلکانی. [ ح َ س َ ن ِ ] ( اِخ ) حسن ایلخانی. رجوع به حسن بزرگ شود.

دانشنامه آزاد فارسی

حسن ایلکانی ( ـ بغداد ۷۵۷ق)
(یا: حسن جلایر، مشهور به امیرشیخ حسن بزرگ ) امیر و سردار ایلخانی و بنیادگذار سلسلۀ آل جَلایر یا ایلْکانیان (۷۴۰ـ۷۵۷ق) که در سال های پایانی سلطنت ابوسعید ایلْخان ایالت روم (آسیای صغیر) به او واگذار شد و تا انقراض این دولت حاکم آن سرزمین بود. امیر شیخ حسن که در زمان ابوسعید و ارپاخان به بالاترین منصب نایل آمده بود. در ۷۳۶ق در جنگی بر علی پادشاه، از امرای مشهور قوم اُویِرات، پیروز شد و با امیر شیخ حسن کوچک چوپانی جنگ ها کرد و در ۷۳۷ق پس از غلبه بر طُغاتیمور، از امیران مغول، بر آذربایجان و عراق دست یافت . پس از درگذشت، در نجف به خاک سپرده شد.

پیشنهاد کاربران

بپرس