حسن انوشه ( ۱۹ اسفند ۱۳۲۳ در بابل – ۲۳ فروردین ۱۳۹۹ در تهران ) نویسنده، پژوهشگر تاریخ، زبان و ادبیات فارسی و سرپرست گروه نویسندگان دانشنامهٔ ادب فارسی بود. انوشه از همان اوایل دههٔ شصت که دایرةالمعارف تشیع به راه افتاد، با این پروژه همکاری کرد و بیش از دو هزار مدخل برای آن نوشت. همچنین همراه با برخی دیگر از فرهنگ نویسان کتاب «فرهنگ زندگینامه ها» را در اواخر دههٔ شصت منتشر کرد. حسن انوشه در سال های پایانی زندگی سرپرستی بخش تاریخ دایرةالمعارف بزرگ اسلامی را بر عهده داشت.
... [مشاهده متن کامل]
مزدک انوشه فرزند اوست.
حسن انوشه در اسفند ۱۳۲۳ در شهر بابل چشم به جهان گشود. نیای وی، میرزا محمدتقی نوری مازندرانی ( ۱۲۰۱–۱۲۶۳ هجری ) ، از فقهای نور مازندران و صاحب تعزیهٔ عطف بود، اما پدر و مادر او هر دو بی سواد و فقیر بودند. بی سوادی آن دو، باعث شد فرزندان خود را به تحصیل، تشویق کنند تا آنها گرفتار سختی و رنج نشوند. پدر حسن انوشه، یک کارگر کشاورز بود. حسن به همراه پدرش و برادرانش روی زمین کار می کرد. این سخت کوشی، الهام بخش کارهای ادبی او شد.
در سال ۱۳۴۲ یا ۱۳۴۳ زمین لزره ای، ساختمان ادارهٔ پست در کنار باغ خانهٔ انوشه را ویران کرد؛ بنابراین، رئیس ادارهٔ پست و تلگراف مجبور شد برای خانوادهٔ خود، در باغ خانهٔ حسن، چادری برپا کند. خانواده رئیس ادارهٔ پست، اهل مطالعه و کتاب خوانی بودند. این کتاب خوانی آنها باعث علاقهٔ حسن انوشه به کتابخوانی شد. او در آغاز، برای مطالعه، کتاب های خانواده رئیس اداره پست را می خواند. او در هنگام گرفتن دیپلم، شاگرد اول استان مازندران شد.
حسن انوشه تحصیل خود در رشته زبان و ادبیات عربی را در سال ۱۳۴۴ در دانشگاه تهران آغاز کرد و در سال ۱۳۴۸دانش آموخته شد و پس از فارغ التحصیلی به سربازی رفت. او در دوران سربازی با بهاءالدین خرمشاهی آشنا شد و خرمشاهی او را به کامران فانی و سعید حمیدیان معرفی کرد. وی همچنین در این مدت، زبان انگلیسی را فرا گرفت.
حسن انوشه پس از پایان سربازی در سال ۱۳۵۰ به استخدام وزارت آموزش و پرورش درآمد و تا هنگام انقلاب ۱۳۵۷ ایران در مدارس شاهی ( قائم شهر کنونی ) و بابل آموزش می داد. او همزمان کار برگردان را نیز آغاز کرد. نخستین برگردان او، تاریخ کوتاهی از دریانوردی در جهان بود. اما نوشته های خود را گم کرد و انتشار آن سرانجامی نیافت. پس از آن کتاب تاریخ غزنویان نوشته کلیفورد ادموند باسورث را به پیشنهاد کامران فانی و بهاءالدین خرمشاهی به فارسی برگرداند و مؤسسه انتشاراتی امیرکبیر آن را در سال ۱۳۵۵ منتشر کرد. حسن انوشه در سال ۱۳۶۳ به همراه انتشارات امیرکبیر، برگردان یکی از جلدهای تاریخ ایران کمبریج و همچنین کتاب ایران و تمدن ایرانی نوشته کلمان اوار را منتشر کرد. سپس برگردان ایران در سپیده دم تاریخ نوشته جرج کامرون را در سال ۱۳۶۵ با همراهی انتشارات علمی و فرهنگی منتشر کرد. در اوایل دهه ۱۳۷۰ ( خورشیدی ) یکی دیگر از جلدهای تاریخ ایران کمبریج و همچنین یک جلد از تاریخ آفریقا را در انتشارات علمی و فرهنگی منتشر کرد.
... [مشاهده متن کامل]
مزدک انوشه فرزند اوست.
حسن انوشه در اسفند ۱۳۲۳ در شهر بابل چشم به جهان گشود. نیای وی، میرزا محمدتقی نوری مازندرانی ( ۱۲۰۱–۱۲۶۳ هجری ) ، از فقهای نور مازندران و صاحب تعزیهٔ عطف بود، اما پدر و مادر او هر دو بی سواد و فقیر بودند. بی سوادی آن دو، باعث شد فرزندان خود را به تحصیل، تشویق کنند تا آنها گرفتار سختی و رنج نشوند. پدر حسن انوشه، یک کارگر کشاورز بود. حسن به همراه پدرش و برادرانش روی زمین کار می کرد. این سخت کوشی، الهام بخش کارهای ادبی او شد.
در سال ۱۳۴۲ یا ۱۳۴۳ زمین لزره ای، ساختمان ادارهٔ پست در کنار باغ خانهٔ انوشه را ویران کرد؛ بنابراین، رئیس ادارهٔ پست و تلگراف مجبور شد برای خانوادهٔ خود، در باغ خانهٔ حسن، چادری برپا کند. خانواده رئیس ادارهٔ پست، اهل مطالعه و کتاب خوانی بودند. این کتاب خوانی آنها باعث علاقهٔ حسن انوشه به کتابخوانی شد. او در آغاز، برای مطالعه، کتاب های خانواده رئیس اداره پست را می خواند. او در هنگام گرفتن دیپلم، شاگرد اول استان مازندران شد.
حسن انوشه تحصیل خود در رشته زبان و ادبیات عربی را در سال ۱۳۴۴ در دانشگاه تهران آغاز کرد و در سال ۱۳۴۸دانش آموخته شد و پس از فارغ التحصیلی به سربازی رفت. او در دوران سربازی با بهاءالدین خرمشاهی آشنا شد و خرمشاهی او را به کامران فانی و سعید حمیدیان معرفی کرد. وی همچنین در این مدت، زبان انگلیسی را فرا گرفت.
حسن انوشه پس از پایان سربازی در سال ۱۳۵۰ به استخدام وزارت آموزش و پرورش درآمد و تا هنگام انقلاب ۱۳۵۷ ایران در مدارس شاهی ( قائم شهر کنونی ) و بابل آموزش می داد. او همزمان کار برگردان را نیز آغاز کرد. نخستین برگردان او، تاریخ کوتاهی از دریانوردی در جهان بود. اما نوشته های خود را گم کرد و انتشار آن سرانجامی نیافت. پس از آن کتاب تاریخ غزنویان نوشته کلیفورد ادموند باسورث را به پیشنهاد کامران فانی و بهاءالدین خرمشاهی به فارسی برگرداند و مؤسسه انتشاراتی امیرکبیر آن را در سال ۱۳۵۵ منتشر کرد. حسن انوشه در سال ۱۳۶۳ به همراه انتشارات امیرکبیر، برگردان یکی از جلدهای تاریخ ایران کمبریج و همچنین کتاب ایران و تمدن ایرانی نوشته کلمان اوار را منتشر کرد. سپس برگردان ایران در سپیده دم تاریخ نوشته جرج کامرون را در سال ۱۳۶۵ با همراهی انتشارات علمی و فرهنگی منتشر کرد. در اوایل دهه ۱۳۷۰ ( خورشیدی ) یکی دیگر از جلدهای تاریخ ایران کمبریج و همچنین یک جلد از تاریخ آفریقا را در انتشارات علمی و فرهنگی منتشر کرد.
