حسن اربلی. [ ح َ س َن ِ اِ ب ِ ] ( اِخ ) ابن محمدبن احمدبن نجا، ملقب به عزالدین. در نصیبین در 586 هَ. ق. متولد شد و در دمشق بزیست و همانجا در 660 هَ. ق. درگذشت. از چشم کوربود لیکن آزادفکر و آزاده طبع بود، با دانشمندان همه ملل همکاری میکرد. نسبت به اشراف و بزرگان سخت بد میگفت و به دیدار هیچکس نمی رفت. و حتی قاضی ابن خلکان خود به دیدار او در منزلش رفت ولیکن حسن به او نیزوقعی ننهاد و لذا قاضی او را در تاریخ ثبت نکرد. شعر هجائی برای بزرگان ، بسیار دارد. ( زرکلی ، از فوات الوفیات ج 1 ص 134 ). و شاید هم اوست که چلبی گوید مکنی به ابوعلی است و «تاریخ اربل » دارد. ( کشف الظنون ).
فرهنگ فارسی
ابن محمد بن احمد بن نحا ملقب عزالدین در نصیبین متولد شد و در دمشق بزیست و در گذشت و از چشم کور بود
