حسام الدین حلی. [ ح ُ مُدْ دی ن ِ ح ِ ل ْ لی ] ( اِخ ) محمودبن درویش علی حلی. وی در 1068 هَ. ق. اجازه ای برای محمدبن دنانةبن حسین کعبی نجفی بر پشت «من لایحضره الفقیه » و نیز اجازه ای دیگر برای سید محمود نجفی نوشته است. ( الذریعه ج 1 صص 167-168 ). وی شاگرد بهائی و استاد شیخ ابوالحسن شریف عاملی اصفهانی و بهأالدین مختاری بوده است. ( ذریعه ج 1 ص 208 و ج 4 ص 230 ).
