این احساس زنانه که زنها در دنیا نسبت به هوو دارند، احساسی است غریزی و از نوع احساسهای طبیعی حیوانی. لذا برخلاف فطرت توحیدی است. از اینروست که امیرمومنان ( ع ) در حکمت 124 نهج البلاغه فرمودند: � غَیْرَةُ
... [مشاهده متن کامل]
... [مشاهده متن کامل]
الْمَرْأَةِ کُفْرٌ وَ غَیْرَةُ الرَّجُلِ إِیمَان ــــ غیرت زن، کفر است، و غیرت مرد، ایمان�. لذا زنی که از تصوّر وجود هوو هم ناراحت می شود، در حقیقت نوعی کفر درونی که اگر آن را به شکل اعتراض به احکام الهی آشکار کند، کفر او بالفعل نیز خواهد شد. چرا که اعتراض به احکام قطعی خدا، مساوی با انکار حکمت خدا و انکار علم مطلق خداست. و منکر حکمت و علم خدا، منکر ذات اوست. بنا بر این چنین زنانی اساساً وارد بهشت نمی شود، چه برسد به این که همسر مردی بهشتی شود؛ و چه برسد به این که از وجود حورالعین ناراحت شود. البته آن زنانی که از تصوّر هوو در درون ناراحت می شوند ولی آن را ابراز نمی کنند و در دل از اینکه به حکمت خدا معترض شده اند استغفار می کنند، در آخرت از این صفت غریزی پاک می شوند. و در حالی وارد بهشت می شوند که از غرایز حیوانی دورند. چرا که تمام اهل بهشت، فقط با فطرت انسانی وارد بهشت می شوند و غرایز حیوانی ـ که به درد زندگی دنیا می خورند ـ از آنها برداشته می شود.