حسابداری ذهنی

حسابداری ذهنی یک مفهوم است که نخستین بار توسط ریچارد تیلر نامگذاری شد، این مفهوم ( یا حسابداری روانشناسی ) تلاش می کند ساز و کاری را که مردم در آن درآمدهای اقتصادی را کدگذاری، گروه بندی و ارزیابی می کنند توضیح دهد. حسابداری ذهنی با ادراک از مخارج مختلف ما سر و کار دارد؛ هدف آن این است که تصمیم های مرتبط با پول ما را پیگیری کند تا به ما مدلی برای ارزیابی تصمیمات مالی آتی بدهد. این یک راه برای فهم سازوکار جهان است. مانند بسیاری از فرایندهای شناختی دیگر، می تواند خطاها و خروج سیستماتیک را از رفتار عقلایی و حداکثر کردن ارزش فعال کند، و کاربردهای آن را می توان قدرتمند دانست. فهمیدن نقص ها و ناکارایی های حسابداری ذهنی برای یک تصمیم گیری خوب و کاهش خطای انسانی ضروری است.
همان طور که تیلر می گوید «تمامی سازمان ها، از جنرال موتورز گرفته تا خانوارهای تک نفره، دارای سیستم صریح و/یا ضمنی حسابداری می باشند. سیستم حسابداری عموماً به طور غیرقابل انتظاری برا تصمیم ها تأثیر می گذارد. ما عمدتاً رفتار مشتری را با انحراف از پیش بینی های استاندارد اقتصادی می بینیم؛ حسابداری ذهنی یک چارچوب است که به دنبال توضیح بیشتر در مورد رفتار مشتری است، و توضیح دهد وقتی که یک مشتری ممکن است اصول استاندارد اقتصادی را نقض کند. منحصراً، مخارج فردی عمدتاً با ارزش حال رفاه کل یک فرد مرتبط در نظر گرفته نمی شود. به جای آن این مخارج در ماهیت دو حساب در نظر گرفته می شوند: دوره بودجه حال ( می تواند یک روند ماهانه به واسطه اقساط باشد، یا به طور سالانه به واسطه درآمد سالیانه ) ، و موضوع خرج. افراد همین طور می توانند چند حساب ذهنی برای یک نوع منبع را داشته باشند. یک فرد ممکن است از بودجه های ماهانه مختلفی به عنوان مثال برای خرید مواد غذایی و غذا خوردن در رستوران استفاده کند، و به یک مدل خرید را هنگام اتمام بودجه محدود کند در حالی که خریدهای دیگر را محدود نمی کند، حتی اگر هر دو مخارج از یک منبع قابل تعویض ناشی شده باشند.
یکی از کاربردهای حسابداری ذهنی، فرضیه رفتار چرخه زندگی ( شفرین و تیلر ۱۹۸۸ ) ، ثابت می کند که مردم به طور ذهنی دارایی ها را که مربوط هریک از درآمدهای حال، رفاه حال یا درآمد آتی باشد تنظیم می کنند و این کاربردهایی برای رفتار آن ها دارد همان طور که حساب ها عمدتاً غیرقابل تعویض هستند و تمایل حاشیه ای به مصرف هر حساب نیز مختلف است.