حزون

لغت نامه دهخدا

حزون. [ ح َ ] ( ع ص ، اِ ) گوسفند بدقلق. شاة سیئةالخلق. بز بدخو. گوسپند بدخو. ( منتهی الارب ). || کثیرالحزن. || ج ِ حزن ، به معنی زمین درشت و سنگلاخ :
بردیم ناز حیزان تا ایر سخت بود
چون ایر سست گشت چه حیزان و چه حزون.
سوزنی.
و ینبت [ آمارنطن ] فی اماکن و عرة و فی حزون الارض. ( ابن البیطار ).

فرهنگ فارسی

گوسفند بد خو زمین درشت و سنگلاخ

پیشنهاد کاربران

بپرس