حزباء

لغت نامه دهخدا

حزباء. [ ح َ] ( ع ص ، اِ ) زمین درشت. ج ، حزابی. ( مهذب الاسماء ).

حزباء. [ ح ِ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ حزباءة. ( منتهی الارب ).

پیشنهاد کاربران

بپرس