حزب کمونیست کلمبیا ( به اسپانیایی: Partido Comunista Colombiano ) یا PCC یک حزب کمونیست رسمی و قانونی در کشور کلمبیا است. این حزب در سال ۱۹۳۰ به عنوان حزب کمونیست کلمبیا تأسیس شد، که در آن زمان بخش کلمبیای کمینترن بود و در سال ۱۹۹۱ نام خود را تغییر داد. این حزب در حال حاضر به رهبری خائیم کایسدو و هفته نامه ای به نام Voz منتشر می کند.
... [مشاهده متن کامل]
نیروهای مسلح انقلابی کلمبیا ( FARC ) در سال ۱۹۶۴ به عنوان شاخه مسلح PCC تأسیس شد، اما این دو سازمان در سال ۱۹۹۳ از هم جدا شدند.
در اواسط دهه ۱۹۶۰، وزارت امور خارجه ایالات متحده عضویت این حزب را در حدود ۱۳۰۰۰شصچ نفر تخمین زد.
شناخته شده بود که سه عضو PCC تحت آموزش وزارت امنیت دولتی آلمان شرقی ( MfS ) بودند. این دوره ها، توسط "گروه ویژه وزیر، مسائل ویژه مسئولیت" ( "Arbeitsgruppe des Ministres, Aufgabenbereich Sonderfragen" - AGM / S ) ارائه می شود و علاوه بر این با همراهی افسران KGB، طیف گسترده ای از نفوذ شبه نظامی و تکنیک های خرابکاری را شامل می شود، اما جزئیات اضافی مشخص نیست
PCC عضو بنیانگذار ائتلاف حزب جبهه اجتماعی و سیاسی ( FSP ) بود که بعداً به اتحاد قطب دموکراتیک جایگزین ( PDA ) پیوست. PCC در اوت ۲۰۱۲ به دلیل وابستگی به Patriotic March از PDA اخراج شد، اتحاد سیاسی دیگری.
در طی و پس از جنگ داخلی La Violencia که از اواخر دهه ۱۹۴۰ تا اواسط دهه ۱۹۵۰ در کلمبیا آغاز شد، کمونیست ها ارتباطات ارگانیک خود را با چندین چریک لیبرال و نیروهای روستایی نامنظم برقرار کردند، که بیشتر آنها به طور رسمی به حزب لیبرال رسمی کلمبیا وابسته بودند و سرانجام از بین رفتند. تا پایان آن دوره آن گروه هایی که ارتباط مستقیم تری با PCC داشتند، بیشتر از همه دست نخورده و سلاح ها و ساختارهای سازمانی خود را حفظ نمی کردند. در سال ۱۹۴۷، یک حزب کارگر کمونیست کوتاه مدت توسط اعضای سابق PCC تشکیل شد.
بعداً، در سال ۱۹۶۴، بخشی از این چریک ها به نیروهای مسلح انقلابی کلمبیا ( FARC - EP ) تبدیل می شوند، که در ابتدا به عنوان بال رسمی مسلح حزب کمونیست در نظر گرفته می شد. رهبری PCC بیشتر در طی دهه های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ در شهرها فعالیت می کرد، اما از عملیات FARC پشتیبانی می کرد، و مرتباً همبستگی ها و همایش های اهدائی را برای اعضا و واحدهای FARC برگزار می کرد، و همچنین گاهی اوقات اشکال دیگر ( وسایل، تجهیزات، اطلاعات، کادرهای سیاسی یا ادبیات ایدئولوژیک ) .
... [مشاهده متن کامل]
نیروهای مسلح انقلابی کلمبیا ( FARC ) در سال ۱۹۶۴ به عنوان شاخه مسلح PCC تأسیس شد، اما این دو سازمان در سال ۱۹۹۳ از هم جدا شدند.
در اواسط دهه ۱۹۶۰، وزارت امور خارجه ایالات متحده عضویت این حزب را در حدود ۱۳۰۰۰شصچ نفر تخمین زد.
شناخته شده بود که سه عضو PCC تحت آموزش وزارت امنیت دولتی آلمان شرقی ( MfS ) بودند. این دوره ها، توسط "گروه ویژه وزیر، مسائل ویژه مسئولیت" ( "Arbeitsgruppe des Ministres, Aufgabenbereich Sonderfragen" - AGM / S ) ارائه می شود و علاوه بر این با همراهی افسران KGB، طیف گسترده ای از نفوذ شبه نظامی و تکنیک های خرابکاری را شامل می شود، اما جزئیات اضافی مشخص نیست
PCC عضو بنیانگذار ائتلاف حزب جبهه اجتماعی و سیاسی ( FSP ) بود که بعداً به اتحاد قطب دموکراتیک جایگزین ( PDA ) پیوست. PCC در اوت ۲۰۱۲ به دلیل وابستگی به Patriotic March از PDA اخراج شد، اتحاد سیاسی دیگری.
در طی و پس از جنگ داخلی La Violencia که از اواخر دهه ۱۹۴۰ تا اواسط دهه ۱۹۵۰ در کلمبیا آغاز شد، کمونیست ها ارتباطات ارگانیک خود را با چندین چریک لیبرال و نیروهای روستایی نامنظم برقرار کردند، که بیشتر آنها به طور رسمی به حزب لیبرال رسمی کلمبیا وابسته بودند و سرانجام از بین رفتند. تا پایان آن دوره آن گروه هایی که ارتباط مستقیم تری با PCC داشتند، بیشتر از همه دست نخورده و سلاح ها و ساختارهای سازمانی خود را حفظ نمی کردند. در سال ۱۹۴۷، یک حزب کارگر کمونیست کوتاه مدت توسط اعضای سابق PCC تشکیل شد.
بعداً، در سال ۱۹۶۴، بخشی از این چریک ها به نیروهای مسلح انقلابی کلمبیا ( FARC - EP ) تبدیل می شوند، که در ابتدا به عنوان بال رسمی مسلح حزب کمونیست در نظر گرفته می شد. رهبری PCC بیشتر در طی دهه های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ در شهرها فعالیت می کرد، اما از عملیات FARC پشتیبانی می کرد، و مرتباً همبستگی ها و همایش های اهدائی را برای اعضا و واحدهای FARC برگزار می کرد، و همچنین گاهی اوقات اشکال دیگر ( وسایل، تجهیزات، اطلاعات، کادرهای سیاسی یا ادبیات ایدئولوژیک ) .
