حزب کمونیست ایتالیا در سال ۱۹۱۹ و در اثر انشعابی از حزب سوسیالیست ایتالیا تأسیس شد. این انشعاب بر سر مخالفت منشعبین با جنگ جهانی اول و طرفداری از انقلاب بلشویکی روسیه درگرفت. دعواها در حزب سوسیالیست از سال ۱۹۱۴ و شروع جنگ جهانی اول آغاز شده بود. در این هنگام بود که حزب سوسیالیست ایتالیا از حرکت ایتالیا در جنگ پشتیبانی کرد و موضعی گرفتند که در آن سال ها لنین و هم نظرانش آن موضع را «سوسیال شوونیستی» می خواندند. ( «سوسیالیسم در گفتار و شوونیسم در عمل» اصطلاحی بود که لنین به کار می برد ) فراکسیون چپ به رهبری آنتونیو گرامشی و پالمیرو تولیاتی و آمادیو بوردیگا از حزب سوسیالیست منشعب شد و حزب کمونیست ایتالیا را بنیان گذاشت. حزب کمونیست به کمینترن ( انترناسیونال کمونیستی ) پیوست.
در سال ۱۹۲۱ میلادی گروهی از حزب سوسیالیست ایتالیا جدا شدند و حزب کمونیست ایتالیا را تأسیس کردند.
از دیدگاه اقتصادی دوره قبل از زمان آغاز جنگ اول جهانی با پدیده رشد کلی ایتالیا همراه بود. شرایط اجتماعی کشور، که همراه با اختلافات پیش گفته میان مناطق روستایی و شهری بود، سال های اولیه صنعتی سازی ایتالیا و اولین قدم ها بسوی یک ساختار مدرن اجتماعی را با شکل گیری احزاب سیاسی ایتالیا رقم زد. ظهور این احزاب سیاسی و تنش های اجتماعی ناشی از آن تأثیر گسترده ای بر جریان های بعدی تاریخی ایتالیا بجای گذاشت. به دنبال بر خورداری شهروندان ایتالیایی از حق رأی در سال ۱۹۱۳، روند یکپارچه سازی سیاسی کشور تکمیل شد.
در آستانه جنگ اول جهانی، ایتالیا چشم انداز ترسیم شده تا آن زمان را دگرگون ساخته و در کنار قدرت های متحد، فرانسه، انگلیس و ایالات متحده وارد جنگ شد. به دنبال کنفرانس صلح ورسای در سال ۱۹۱۹ مناطق شمالی ترنتینو، التوادیجه و ونتریا جولیا را که برای کامل ساختن روند اتحاد ملی مورد نیاز بود، بدست آورد. ایتالیا هر چند که از جنگ اول جهانی پیروز خارج شده بود، اما از دیدگاه اقتصادی زیر بار فشارهای وارده، دچار چنان آشفتگی هایی گردیده بود که دولتهای وقت آن زمان توان هدایت آن را بسوی دست آورده های مثبت نداشتند.
در این زمان برخی از تشکیلات سیاسی که بعدها بمدت ده ها سال بر آینده کشور تأثیرات عمیقی گذاشت، پا به عرصه وجود گذاردند، از جمله حزب ملت ( ۱۹۱۹ ) که بعدها به حزب دموکرات مسیحی تغییر شکل داد، حزب سوسیالیست، حزب کمونیست ایتالیا که توسط آنتونیو گرامشی و پالمیرو تولیاتی و آمادیو بوردیگا پایه گذاری شد و طبقات مبارز که توسط موسولینی شکل گرفت ( ۱۹۱۹ ) و بعداً در سال ۱۹۲۱ به حزب فاشیست ملی تغییر شکل داد و عامل به قدرت رسیدن موسولینی شد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر سال ۱۹۲۱ میلادی گروهی از حزب سوسیالیست ایتالیا جدا شدند و حزب کمونیست ایتالیا را تأسیس کردند.
از دیدگاه اقتصادی دوره قبل از زمان آغاز جنگ اول جهانی با پدیده رشد کلی ایتالیا همراه بود. شرایط اجتماعی کشور، که همراه با اختلافات پیش گفته میان مناطق روستایی و شهری بود، سال های اولیه صنعتی سازی ایتالیا و اولین قدم ها بسوی یک ساختار مدرن اجتماعی را با شکل گیری احزاب سیاسی ایتالیا رقم زد. ظهور این احزاب سیاسی و تنش های اجتماعی ناشی از آن تأثیر گسترده ای بر جریان های بعدی تاریخی ایتالیا بجای گذاشت. به دنبال بر خورداری شهروندان ایتالیایی از حق رأی در سال ۱۹۱۳، روند یکپارچه سازی سیاسی کشور تکمیل شد.
در آستانه جنگ اول جهانی، ایتالیا چشم انداز ترسیم شده تا آن زمان را دگرگون ساخته و در کنار قدرت های متحد، فرانسه، انگلیس و ایالات متحده وارد جنگ شد. به دنبال کنفرانس صلح ورسای در سال ۱۹۱۹ مناطق شمالی ترنتینو، التوادیجه و ونتریا جولیا را که برای کامل ساختن روند اتحاد ملی مورد نیاز بود، بدست آورد. ایتالیا هر چند که از جنگ اول جهانی پیروز خارج شده بود، اما از دیدگاه اقتصادی زیر بار فشارهای وارده، دچار چنان آشفتگی هایی گردیده بود که دولتهای وقت آن زمان توان هدایت آن را بسوی دست آورده های مثبت نداشتند.
در این زمان برخی از تشکیلات سیاسی که بعدها بمدت ده ها سال بر آینده کشور تأثیرات عمیقی گذاشت، پا به عرصه وجود گذاردند، از جمله حزب ملت ( ۱۹۱۹ ) که بعدها به حزب دموکرات مسیحی تغییر شکل داد، حزب سوسیالیست، حزب کمونیست ایتالیا که توسط آنتونیو گرامشی و پالمیرو تولیاتی و آمادیو بوردیگا پایه گذاری شد و طبقات مبارز که توسط موسولینی شکل گرفت ( ۱۹۱۹ ) و بعداً در سال ۱۹۲۱ به حزب فاشیست ملی تغییر شکل داد و عامل به قدرت رسیدن موسولینی شد.
wiki: حزب کمونیست ایتالیا