حزب کارگران ایالات متحده آمریکا. حزب کارگران ایالات متحده آمریکا ( به انگلیسی: Workers Party of usa ) ( WPUS ) در دسامبر سال ۱۹۳۴ با ادغام حزب کارگران آمریکا ( AWP ) به رهبری ای جی موست و اتحادیه کمونیست تروتسکیست آمریکا ( CLA ) به رهبری جیمز پی کانون تأسیس شد. این حزب در سال ۱۹۳۶ پس از ورود اعضای آن به طور دسته جمعی به حزب سوسیالیست آمریکا، منحل شد.
تشکیل حزب کارگران ایالات متحده بنابر آمیختگی دو سازمان انقلابی سوسیالیست بود که هر دو با موفقیت دو حمله ستیزه جویان را به پیروزی رسانده بود. اتحادیه کمونیست آمریکا اعتصاب تیم مینیاپولیس در سال ۱۹۳۴ را رهبری کرده بود و حزب کارگران آمریکا به رهبری اعتصاب تولدو اوتو لایت در ۱۹۳۴ به پیروزی کمک کرده بود.
این اعتصابات، همراه با اعتصاب ساحل غربی ( به رهبری حزب کمونیست ایالات متحده ) در سال ۱۹۳۴، پس از سالها شکست اتحادیه به رهبری دیوان سالار اتحادیه تعاونی طبقاتی، پیروزی مهمی بود برای چپ گرایان بود. به همین ترتیب آنها به عنوان کاتالیزور برای ظهور اتحادیه صنعتی در دهه ۱۹۳۰ خدمت کردند، که بیشتر آنها از طریق کنگره سازمان های صنعتی سازمان یافته بود.
جیمز پی کانن در مورد نقش احزاب پیشتاز که رهبری موج اعتصاب ۱۹۳۴ را بر عهده داشتند گفت: "این دقیقاً فقدان این عنصر است که فقط یک حزب مارکسیست می تواند آن را تأمین کند که جنبش کارگری شورشیان گذشته را به بیهودگی و شکست محکوم کرد. فقدان یک تئوری طبقاتی برای خود، که به هیچ وجه غیر از طریق حزب مارکسیست نمی تواند وارد جنبش کارگری شود، کارگران آمریکایی با تمام ستیزه جویی و توانایی فداکاری خود، قربانی انواع شیادی و خیانت شدند. [ ۱]
همین اعتصابات بود که منجر به ادغام دو سازمان شد.
در سال ۱۹۳۳، حزب کارگران آمریکا در ابتدا به عنوان سازمانی جدا از اتحادیه کمونیست تروتسکیست آمریکا تشکیل شد، بخشی از این نگرانی که این اتحادیه در سیاست آمریکا اساسی ندارد. منشأ تروتسکیست از حزب کمونیست ایالات متحده بر سر اختلاف نظری عمیق بین لئون تروتسکی و ژوزف استالین و چگونگی اختلافات مربوط به ایجاد جنبش کمونیستی جهانی بود.
هنوز هم پس از آنکه تروتسکیست ها و حزب کارگران آمریکا با موفقیت اعتصابات مهمی را در سال ۱۹۳۴ انجام دادند، جیمز پی کانون اعلام کرد، "ما از طرف خود تلاش می کنیم بگوییم که کارهای لیگ در اعتصابات مینیاپولیس به اعضای حزب کارگرام متقاعد شد قادر به "صحبت آمریکایی" هستند؛ اینکه انترناسیونالیسم ما انتزاعی نیست بلکه راهنمای عمل در زمینه ملی است. کار مشترک دو سازمان در کار عملی، هرچند محدود بوده است، اما در عمل توانایی تمرین یک سیاست مشترک و همکاری وفادارانه در پیشبرد آن بود. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفتشکیل حزب کارگران ایالات متحده بنابر آمیختگی دو سازمان انقلابی سوسیالیست بود که هر دو با موفقیت دو حمله ستیزه جویان را به پیروزی رسانده بود. اتحادیه کمونیست آمریکا اعتصاب تیم مینیاپولیس در سال ۱۹۳۴ را رهبری کرده بود و حزب کارگران آمریکا به رهبری اعتصاب تولدو اوتو لایت در ۱۹۳۴ به پیروزی کمک کرده بود.
این اعتصابات، همراه با اعتصاب ساحل غربی ( به رهبری حزب کمونیست ایالات متحده ) در سال ۱۹۳۴، پس از سالها شکست اتحادیه به رهبری دیوان سالار اتحادیه تعاونی طبقاتی، پیروزی مهمی بود برای چپ گرایان بود. به همین ترتیب آنها به عنوان کاتالیزور برای ظهور اتحادیه صنعتی در دهه ۱۹۳۰ خدمت کردند، که بیشتر آنها از طریق کنگره سازمان های صنعتی سازمان یافته بود.
جیمز پی کانن در مورد نقش احزاب پیشتاز که رهبری موج اعتصاب ۱۹۳۴ را بر عهده داشتند گفت: "این دقیقاً فقدان این عنصر است که فقط یک حزب مارکسیست می تواند آن را تأمین کند که جنبش کارگری شورشیان گذشته را به بیهودگی و شکست محکوم کرد. فقدان یک تئوری طبقاتی برای خود، که به هیچ وجه غیر از طریق حزب مارکسیست نمی تواند وارد جنبش کارگری شود، کارگران آمریکایی با تمام ستیزه جویی و توانایی فداکاری خود، قربانی انواع شیادی و خیانت شدند. [ ۱]
همین اعتصابات بود که منجر به ادغام دو سازمان شد.
در سال ۱۹۳۳، حزب کارگران آمریکا در ابتدا به عنوان سازمانی جدا از اتحادیه کمونیست تروتسکیست آمریکا تشکیل شد، بخشی از این نگرانی که این اتحادیه در سیاست آمریکا اساسی ندارد. منشأ تروتسکیست از حزب کمونیست ایالات متحده بر سر اختلاف نظری عمیق بین لئون تروتسکی و ژوزف استالین و چگونگی اختلافات مربوط به ایجاد جنبش کمونیستی جهانی بود.
هنوز هم پس از آنکه تروتسکیست ها و حزب کارگران آمریکا با موفقیت اعتصابات مهمی را در سال ۱۹۳۴ انجام دادند، جیمز پی کانون اعلام کرد، "ما از طرف خود تلاش می کنیم بگوییم که کارهای لیگ در اعتصابات مینیاپولیس به اعضای حزب کارگرام متقاعد شد قادر به "صحبت آمریکایی" هستند؛ اینکه انترناسیونالیسم ما انتزاعی نیست بلکه راهنمای عمل در زمینه ملی است. کار مشترک دو سازمان در کار عملی، هرچند محدود بوده است، اما در عمل توانایی تمرین یک سیاست مشترک و همکاری وفادارانه در پیشبرد آن بود. [ ۲]
