حزب وفد تشکل سیاسی لیبرال مصری بود که در سال ۱۹۱۸ تأسیس شد. وفد از هنگام خروج بریتانیا از مصر در ۱۹۲۰ تا انقلاب ۱۹۵۲ مصر بزرگ ترین حزب این کشور بود و نقش بسیار مهمی در صحنهٔ سیاست کشور داشت.
معنای تحت اللفظی «وفد»، «هیئت نمایندگی» است. این نام از آن جا انتخاب شد که یک هیئت نمایندگی شامل سعد زغلول و چند شخصیت مهم دیگر مصری بلافاصله پس از پایان جنگ جهانی اول برای درخواست کسب استقلال کامل مصر به بریتانیا رفتند. اما بریتانیایی ها از مذاکره با آن ها خودداری و رهبرانشان را به جزیرهٔ مالت - که آن هم مثل مصر در آن زمان تحت الحمایه بریتانیا بود - تبعید کردند. این کار به یک شورش کامل در سطح کشور معروف به انقلاب ۱۹۱۹ مصر منجر شد که در نهایت در ۱۹۲۲ به استقلال کامل مصر انجامید. وفد در سال ۱۹۲۴ به یک حزب سیاسی رسمی تبدیل شد و با شبکهٔ منسجمی از اعضای خبره در شهرها و روستاهای گوناگون توانست قدرت بسیار و حمایت مردمی وسیعی از طیف های مختلف جامعه را کسب کند. در رهبری حزب هم مسلمانان و هم مسیحیان قبطی حضور داشتند و زنان عضو حزب به ویژه صفیه همسر زغلول و هدا شعراوی تلاش زیادی برای کسب حق رأی زنان داشتند. این حزب توانست در انتخابات ۱۹۲۴ به پیروزی برسد و در تمامی انتخابات های پس از آن نیز به پیروزی رسید، مگر آن هایی که توسط ملک فؤاد یا پسرش ملک فاروق تقلب یا دستکاری شدند. در ۱۹۲۷ سعد زغلول درگذشت و مصطفی نحاس به رهبری حزب رسیده و به نزاع سیاسی خود با بریتانیا ادامه داد. وی در ۱۹۳۶ قرارداد مصر و انگلیس را امضا کرد. این معاهده رابطهٔ دو کشور را قانون مند کرد اما ادامهٔ حضور نظامی بریتانیا در کانال سوئز و تسلط آن ها بر سودان را پذیرفت.
... [مشاهده متن کامل]
ناکامی حزب در کسب استقلال کامل در کنار شواهدی از بروز خویشاوندسالاری و فساد از محبوبیت مردمی آن کاست. در دههٔ ۱۹۳۰ بسیاری از جوانان مصری جذب گروه های مختلف فاشیست و رادیکال شدند. در ۱۹۴۱ بریتانیایی ها که از ظهور یک حکومت طرفدار آلمان نازی در هراس بودند، ملک فاروق را وادار کردند که نخست وزیری مصطفی نحاس را بپذیرد اما همکاری نحاس با انگلیسی ها در طول جنگ جهانی دوم باعث شد که به وجههٔ ضد امپریالیستی و ملی حزب نیز لطمه بخورد.
حزب وفد نهایتاً پس از کودتای ۱۹۵۲ مصر و تأسیس نظام جمهوری مانند تمامی احزاب دیگر منحل شد و تعدادی از رهبران آن به اتهام خیانت به کشور و فساد اعدام شدند.
معنای تحت اللفظی «وفد»، «هیئت نمایندگی» است. این نام از آن جا انتخاب شد که یک هیئت نمایندگی شامل سعد زغلول و چند شخصیت مهم دیگر مصری بلافاصله پس از پایان جنگ جهانی اول برای درخواست کسب استقلال کامل مصر به بریتانیا رفتند. اما بریتانیایی ها از مذاکره با آن ها خودداری و رهبرانشان را به جزیرهٔ مالت - که آن هم مثل مصر در آن زمان تحت الحمایه بریتانیا بود - تبعید کردند. این کار به یک شورش کامل در سطح کشور معروف به انقلاب ۱۹۱۹ مصر منجر شد که در نهایت در ۱۹۲۲ به استقلال کامل مصر انجامید. وفد در سال ۱۹۲۴ به یک حزب سیاسی رسمی تبدیل شد و با شبکهٔ منسجمی از اعضای خبره در شهرها و روستاهای گوناگون توانست قدرت بسیار و حمایت مردمی وسیعی از طیف های مختلف جامعه را کسب کند. در رهبری حزب هم مسلمانان و هم مسیحیان قبطی حضور داشتند و زنان عضو حزب به ویژه صفیه همسر زغلول و هدا شعراوی تلاش زیادی برای کسب حق رأی زنان داشتند. این حزب توانست در انتخابات ۱۹۲۴ به پیروزی برسد و در تمامی انتخابات های پس از آن نیز به پیروزی رسید، مگر آن هایی که توسط ملک فؤاد یا پسرش ملک فاروق تقلب یا دستکاری شدند. در ۱۹۲۷ سعد زغلول درگذشت و مصطفی نحاس به رهبری حزب رسیده و به نزاع سیاسی خود با بریتانیا ادامه داد. وی در ۱۹۳۶ قرارداد مصر و انگلیس را امضا کرد. این معاهده رابطهٔ دو کشور را قانون مند کرد اما ادامهٔ حضور نظامی بریتانیا در کانال سوئز و تسلط آن ها بر سودان را پذیرفت.
... [مشاهده متن کامل]
ناکامی حزب در کسب استقلال کامل در کنار شواهدی از بروز خویشاوندسالاری و فساد از محبوبیت مردمی آن کاست. در دههٔ ۱۹۳۰ بسیاری از جوانان مصری جذب گروه های مختلف فاشیست و رادیکال شدند. در ۱۹۴۱ بریتانیایی ها که از ظهور یک حکومت طرفدار آلمان نازی در هراس بودند، ملک فاروق را وادار کردند که نخست وزیری مصطفی نحاس را بپذیرد اما همکاری نحاس با انگلیسی ها در طول جنگ جهانی دوم باعث شد که به وجههٔ ضد امپریالیستی و ملی حزب نیز لطمه بخورد.
حزب وفد نهایتاً پس از کودتای ۱۹۵۲ مصر و تأسیس نظام جمهوری مانند تمامی احزاب دیگر منحل شد و تعدادی از رهبران آن به اتهام خیانت به کشور و فساد اعدام شدند.
