حزب های محافظه کار (Conservative parties)
حزب هایی در کشورهای متعدد که از دیرباز از حمایت تجار و سوداگران برخوردار بوده اند و در جلب نظر کارگران و دیگر قشرهای مردم نیز کوشیده اند. در ایالات متحده امریکا، بیشتر محافظه کاران به یکی از دو حزب اصلی آن کشور می پیوندند. ایالت نیویورک دارای حزب محافظه کار کوچکی است. حزب محافظه کار انگلستان درنتیجۀ لایحۀ اصلاحات ۱۸۳۲ تشکیل شد؛ لایحه ای که کرسی های بیشتری را در پارلمان برای نواحی صنعتی در نظر می گرفت و شرایط مالکیت را برای بهره مندی از حق رأی تخفیف می داد. سِر رابرت پیل، رهبر حزب توری، برای جلب تعداد بیشتری از رأی دهندگان، نام محافظه کار را برای این حزب انتخاب کرد و برنامۀ حزب توری را گسترش داد. بنجامین دیزرایلی، که در میانۀ قرن ۱۹ به رهبری حزب محافظه کار رسید، اصول جدیدی را برای حزب تنظیم کرد؛ حفظ نهادهای کشور، به ویژه نهاد سلطنت، نگهداری از امپراتوری، تأمین صلح شرافتمندانه و سهل تر کردن شرایط زندگی برای مردم، از جملۀ آن اصول بودند. محافظه کاران از ۱۸۸۶ تا ۱۹۰۵، جز سه سال، بر سر کار بودند و بار دیگر در ۱۹۱۵ جزو ائتلاف زمان جنگ روی کار آمدند. آنان از ۱۹۲۲ تا ۱۹۴۵ تقریباً به صورت مستمر قدرت را در دست داشتند. بعدها نیز از ۱۹۵۱ تا ۱۹۶۴، از ۱۹۷۰ تا ۱۹۷۴ و از ۱۹۷۹ تا ۱۹۹۷ روی کار آمدند. برخی از رهبران حزب محافظه کار در قرن ۲۰، چون وینستون چرچیل، آنتونی ایدن، و هرولد مک میلان، اصولی را که دیزرایلی برای این حزب پی ریخته بود بار دیگر ارزیابی کردند. حزب محافظه کار با رهبری ادوارد هیث، مارگارت تاچر و جان میجر از ۱۹۶۰ تا بیشتر سال های دهۀ ۱۹۹۰ دربارۀ ورود انگلستان به اتحادیۀ اروپا به مذاکره پرداخت و پس از ۱۹۷۹ به خصوصی سازی اقتصاد آن کشور همت گماشت و کوشید تا بساط دولت رفاه را که پس از جنگ جهانی دوم در انگلستان تکوین یافته بود برچیند. پس از شکست حزب محافظه کار در انتخابات ۱۹۹۷، ویلیام هیگ به جای جان میجر به رهبری این حزب رسید. حزب محافظه کار کانادا، که در ابتدا به حزب لیبرال ـ محافظه کار معروف بود، از حزب محافظه کار انگلستان الگو گرفته است. این حزب در ۱۹۴۲ نام خود را به حزب محافظه کار پیشرو تغییر داد.
حزب هایی در کشورهای متعدد که از دیرباز از حمایت تجار و سوداگران برخوردار بوده اند و در جلب نظر کارگران و دیگر قشرهای مردم نیز کوشیده اند. در ایالات متحده امریکا، بیشتر محافظه کاران به یکی از دو حزب اصلی آن کشور می پیوندند. ایالت نیویورک دارای حزب محافظه کار کوچکی است. حزب محافظه کار انگلستان درنتیجۀ لایحۀ اصلاحات ۱۸۳۲ تشکیل شد؛ لایحه ای که کرسی های بیشتری را در پارلمان برای نواحی صنعتی در نظر می گرفت و شرایط مالکیت را برای بهره مندی از حق رأی تخفیف می داد. سِر رابرت پیل، رهبر حزب توری، برای جلب تعداد بیشتری از رأی دهندگان، نام محافظه کار را برای این حزب انتخاب کرد و برنامۀ حزب توری را گسترش داد. بنجامین دیزرایلی، که در میانۀ قرن ۱۹ به رهبری حزب محافظه کار رسید، اصول جدیدی را برای حزب تنظیم کرد؛ حفظ نهادهای کشور، به ویژه نهاد سلطنت، نگهداری از امپراتوری، تأمین صلح شرافتمندانه و سهل تر کردن شرایط زندگی برای مردم، از جملۀ آن اصول بودند. محافظه کاران از ۱۸۸۶ تا ۱۹۰۵، جز سه سال، بر سر کار بودند و بار دیگر در ۱۹۱۵ جزو ائتلاف زمان جنگ روی کار آمدند. آنان از ۱۹۲۲ تا ۱۹۴۵ تقریباً به صورت مستمر قدرت را در دست داشتند. بعدها نیز از ۱۹۵۱ تا ۱۹۶۴، از ۱۹۷۰ تا ۱۹۷۴ و از ۱۹۷۹ تا ۱۹۹۷ روی کار آمدند. برخی از رهبران حزب محافظه کار در قرن ۲۰، چون وینستون چرچیل، آنتونی ایدن، و هرولد مک میلان، اصولی را که دیزرایلی برای این حزب پی ریخته بود بار دیگر ارزیابی کردند. حزب محافظه کار با رهبری ادوارد هیث، مارگارت تاچر و جان میجر از ۱۹۶۰ تا بیشتر سال های دهۀ ۱۹۹۰ دربارۀ ورود انگلستان به اتحادیۀ اروپا به مذاکره پرداخت و پس از ۱۹۷۹ به خصوصی سازی اقتصاد آن کشور همت گماشت و کوشید تا بساط دولت رفاه را که پس از جنگ جهانی دوم در انگلستان تکوین یافته بود برچیند. پس از شکست حزب محافظه کار در انتخابات ۱۹۹۷، ویلیام هیگ به جای جان میجر به رهبری این حزب رسید. حزب محافظه کار کانادا، که در ابتدا به حزب لیبرال ـ محافظه کار معروف بود، از حزب محافظه کار انگلستان الگو گرفته است. این حزب در ۱۹۴۲ نام خود را به حزب محافظه کار پیشرو تغییر داد.
wikijoo: حزب_های_محافظه_کار