حزب رنجبران ایران

حزب رنجبران ایران در کمیته هماهنگی بین المللی احزاب و سازمان های انقلابی ( ایکور ) که از سال ۲۰۱۰ تشکیل شده عضویت دارد.
۹ سازمان اصلی تشکیل دهندهٔ حزب رنجبران ایران، شامل «سازمان انقلابی» ( قبلاً سازمان انقلابی حزب توده ایران ) ، «سازمان کمونرها»، «سازمان اتحاد مبارزه در راه ایجاد حزب طبقه کارگر»، «سازمان مارکسیستی - لنینیستی ایران ( پرولتر ) »، «گروه مبارزه در راه ایجاد حزب طبقه کارگر»، «بخشی از گروه مارکسیستی - لنینیستی اخگر»، «بخشی از گروه انقلابیون مارکسیست - لنینیست»، «گروه کمونیستی اندیمشک» و «محفل مارکسیستی - لنینیستی در راه ایجاد حزب کمونیست ایران» که «کمیتهٔ تدارک ایجاد حزب کمونیست ایران» را تشکیل داده بودند، در روز ۵ دی ۱۳۵۸ همزمان با صدمین سالگرد تولد حیدر عمواوغلی از بنیانگذاران و دبیراول حزب کمونیست ایران و نیز هشتاد و هفتمین سالروز تولد مائو تسه تونگ با برگزاری کنگرهٔ اول «حزب رنجبران ایران» تأسیس این حزب را اعلام کردند.
«سازمان انقلابی حزب توده ایران» پس از اختلافات مابین حزب کمونیست چین به رهبری مائو تسه تونگ و حزب کمونیست شوروی به رهبری نیکیتا خروشچف سوی حزب کمونیست چین را برگزید و بنیانگذاران آن از حزب توده ایران جدا شده و «سازمان انقلابی حزب توده ایران» را بنیان گذاشتند. «سازمان انقلابی حزب توده ایران» در مخالفت با مشی سیاسی اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی و «حزب کمونیست شوروی» این خط مشی را «رویزیونیستی» ( تجدید نظر طلبی در اصول پایه ای مارکسیسم_لنینیسم ) خوانده و همبستگی خود را با «حزب کمونیست چین» و «اندیشه مائو تسه تونگ» ابراز نمود.
می توان از مبارزات مسلحانه در فارس، مبارزات مسلحانه در کردستان، مبارزات و فعالیت های کارگری در ایران، تلاش برای نفوذ در میان کارگران ایرانی در منطقه خلیج فارس، قاچاق و پخش آثار کلاسیک مارکسیستی در ایران از طریق مرز افغانستان، ترجمه وسیع آثار کلاسیک مارکسیستی - لنینیستی به فارسی ( آثار مارکس، انگلس، لنین، استالین و مائو ) ، آموزش های نظامی در چین و کوبا، تأسیس رادیوهای فارسی زبان در چین و عراق، نفوذ گسترده در میان بخشی از دانشجویان ایرانی در خارج از کشور معروف به «کنفدراسیون دانشجویان ایرانی در خارج از کشور» و ارسال مخفی کادرهای خود به داخل ایران را نام برد.