حزب بلشویک ملی ( NBP؛ روسی: Национал - большевистская партия، همچنین به عنوان نازبول ها شناخته می شود. روسی: нацболы ) از ۱۹۹۳ تا ۲۰۰۷ به عنوان یک حزب سیاسی روسیه با برنامه سیاسی بلشویسم ملی فعالیت می کرد. NBP یکی از اعضای برجسته ائتلاف احزاب اپوزیسیون شد. دادگاه های روسیه این سازمان را ممنوع اعلام کردند و هرگز به طور رسمی به عنوان یک حزب سیاسی ثبت نشد. در سال ۲۰۱۰، رهبر آن ادوارد لیمونوف یک حزب سیاسی جدید به نام روسیه دیگر تأسیس کرد. گروه های کوچکتر بلشویک گلی در کشورهای دیگر وجود داشته است.
... [مشاهده متن کامل]
نشریه رسمی حزب، روزنامه لیمونکا، نام خود را از نام خانوادگی رهبر حزب و از کلمه اصطلاحی روسی برای نارنجک گرفته است. آلکسی ولینتس، سالها ویراستار اصلی لیمونکا بود.
حزب بلشویک ملی به بلشویسم ملی ناشی از جنگ داخلی روسیه اعتقاد دارد، مانند ایده های پروفسور نیکولای اوستریالف، که معتقد بود بلشویسم می تواند برای اهداف ملی گرایانه اصلاح شود. پیروان او، سمنوخووسی، که بعداً خود را بلشویک ملی قلمداد کردند، این اصطلاح را از ارنست نیکیش، که یک سیاستمدار آلمانی بود در ابتدا با سیاست چپ و بعداً، ایدئولوژی ملی بلشویک، وام گرفتند.
لیمونوف و دوگین سعی کردند رادیکال های چپ افراطی و راست افراطی را در یک بستر متحد کنند. با نگاه دوگین به بلشویک های ملی به عنوان نقطه ای بین ایده های کمونیستی و فاشیست ها. دوگین مجبور شد در حومه هر گروه عمل کند. در سال ۱۹۹۸، دوگین حزب بلشویکملی را ترک کرد و این باعث شد که حزب در طیف سیاسی روسیه به سمت چپ حرکت کند.
این حزب هرگونه ارتباط با فاشیسم را رد کرده و اعلام کرده است که همه اشکال یهودستیزی، بیگانه هراسی و نژادپرستی برخلاف اصول حزب است.
حزب بلشویک ملی به طور تاریخی از استالینیسم دفاع کرده است، اگرچه بعداً این حزب گفت که مایل به ایجاد مجدد آن سیستم نیست.
این حزب که به عنوان یک مخلوطی از توصیف چپ افراطی و راست افراطی ایدئولوژی، از جمله در میان اعضای آن شوروی، دلتنگ و همچنین نهاوند، با داس و چکش ( که جایگزین صلیب شکسته را در یک دایره سفید در یک زمینه قرمز به عنوان حزب ) پرچم تشکیل شده ایت.
... [مشاهده متن کامل]
نشریه رسمی حزب، روزنامه لیمونکا، نام خود را از نام خانوادگی رهبر حزب و از کلمه اصطلاحی روسی برای نارنجک گرفته است. آلکسی ولینتس، سالها ویراستار اصلی لیمونکا بود.
حزب بلشویک ملی به بلشویسم ملی ناشی از جنگ داخلی روسیه اعتقاد دارد، مانند ایده های پروفسور نیکولای اوستریالف، که معتقد بود بلشویسم می تواند برای اهداف ملی گرایانه اصلاح شود. پیروان او، سمنوخووسی، که بعداً خود را بلشویک ملی قلمداد کردند، این اصطلاح را از ارنست نیکیش، که یک سیاستمدار آلمانی بود در ابتدا با سیاست چپ و بعداً، ایدئولوژی ملی بلشویک، وام گرفتند.
لیمونوف و دوگین سعی کردند رادیکال های چپ افراطی و راست افراطی را در یک بستر متحد کنند. با نگاه دوگین به بلشویک های ملی به عنوان نقطه ای بین ایده های کمونیستی و فاشیست ها. دوگین مجبور شد در حومه هر گروه عمل کند. در سال ۱۹۹۸، دوگین حزب بلشویکملی را ترک کرد و این باعث شد که حزب در طیف سیاسی روسیه به سمت چپ حرکت کند.
این حزب هرگونه ارتباط با فاشیسم را رد کرده و اعلام کرده است که همه اشکال یهودستیزی، بیگانه هراسی و نژادپرستی برخلاف اصول حزب است.
حزب بلشویک ملی به طور تاریخی از استالینیسم دفاع کرده است، اگرچه بعداً این حزب گفت که مایل به ایجاد مجدد آن سیستم نیست.
این حزب که به عنوان یک مخلوطی از توصیف چپ افراطی و راست افراطی ایدئولوژی، از جمله در میان اعضای آن شوروی، دلتنگ و همچنین نهاوند، با داس و چکش ( که جایگزین صلیب شکسته را در یک دایره سفید در یک زمینه قرمز به عنوان حزب ) پرچم تشکیل شده ایت.
