حزب الله
/hezbollAh/
فرهنگ فارسی
فرهنگ معین
دانشنامه اسلامی
[ویکی شیعه] حزب اللّه، به معنای گروهِ منسوب به خدا، تعبیری قرآنی است و در احادیث نیز به آن اشاره شده است. براساس برخی روایات شیعه، مراد از حزب الله، مطیعان خدا، پیروان رسول و شیعیان علی(ع) است. پیامبر اکرم، حزب علی(ع) را حزب خود و حزب خود را حزب اللّه شمرده است.
حزب اللّه، به معنای گروهِ منسوب به خدا، در مقابل حزب الشیطان، سه بار در قرآن کریم ذکر شده است. حزب در لغت معانی گوناگونی دارد، از جمله یاران هم عقیده و تحت امر یک فرد، گروهی که دارای یک هدف باشند، طایفه، وِرد و ذکر، جماعت، و مردم. راغب اصفهانی «فشردگی» را نیز در معنای آن لحاظ کرده است. حزب اللّه در آیه ۵۶ سوره مائده به معانیی تفسیر شده که با معنای لغوی آن در پیوند است، از جمله لشکر خدا، اولیای خدا، شیعه خدا و یاران خدا.
به گفته اخفش (متوفی ۲۲۰ یا ۲۲۱)، حزب اللّه کسانی اند که به دین خدا در آمده اند و از او اطاعت می کنند و خدا نیز یاریشان می کند. طباطبائی عبارت «فَانَّ حِزبَ اللّهِ هُمُ الغالِبون» را در این آیه به مثابه کُبرایی می داند که در موضع نتیجه قرار گرفته است و بنابراین، معنای آیه چنین می شود: کسی که ولایت خدا و رسول او و مؤمنان را بپذیرد غالب است، زیرا از حزب اللّه است و حزب اللّه هم همواره غالب است. ابن عباس مراد از حزب اللّه را در این آیه شیعیان خدا و رسول او و نیز شیعیان علی(ع) معنا کرده و غالب بودن آن ها را عبارت از علوّ آن ها نسبت به دیگر بندگان خدا دانسته است.
حزب اللّه، به معنای گروهِ منسوب به خدا، در مقابل حزب الشیطان، سه بار در قرآن کریم ذکر شده است. حزب در لغت معانی گوناگونی دارد، از جمله یاران هم عقیده و تحت امر یک فرد، گروهی که دارای یک هدف باشند، طایفه، وِرد و ذکر، جماعت، و مردم. راغب اصفهانی «فشردگی» را نیز در معنای آن لحاظ کرده است. حزب اللّه در آیه ۵۶ سوره مائده به معانیی تفسیر شده که با معنای لغوی آن در پیوند است، از جمله لشکر خدا، اولیای خدا، شیعه خدا و یاران خدا.
به گفته اخفش (متوفی ۲۲۰ یا ۲۲۱)، حزب اللّه کسانی اند که به دین خدا در آمده اند و از او اطاعت می کنند و خدا نیز یاریشان می کند. طباطبائی عبارت «فَانَّ حِزبَ اللّهِ هُمُ الغالِبون» را در این آیه به مثابه کُبرایی می داند که در موضع نتیجه قرار گرفته است و بنابراین، معنای آیه چنین می شود: کسی که ولایت خدا و رسول او و مؤمنان را بپذیرد غالب است، زیرا از حزب اللّه است و حزب اللّه هم همواره غالب است. ابن عباس مراد از حزب اللّه را در این آیه شیعیان خدا و رسول او و نیز شیعیان علی(ع) معنا کرده و غالب بودن آن ها را عبارت از علوّ آن ها نسبت به دیگر بندگان خدا دانسته است.
wikishia: حزب الله
[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از دانشنامه جهان اسلام است
حزب اللّه تعبیری قرآنی در اشاره به پیروان دین حق.
حزب اللّه، به معنای گروهِ متشکلِ منسوب به خدا در مقابل حزب الشیطان، سه بار در قرآن کریم ذکر شده است.
حزب در لغت معانی گوناگونی دارد، از جمله یاران هم عقیده و تحت امر یک فرد، گروهی که دارای یک هدف باشند، طایفه، وِرد و ذکر، جماعت، و مردم. راغب اصفهانی (ذیل «حزب») «فشردگی» را نیز در معنای آن لحاظ کرده است.
حزب اللّه در آیه 56 سوره مائده به معانی ای تفسیر شده که با معنای لغوی آن در پیوند است، از جمله لشکر خدا، اولیای خدا، شیعه خدا و یاران خدا. به گفته اخفش (متوفی 220 یا 221)، حزب اللّه کسانی اند که به دین خدا درآمده اند و از او اطاعت می کنند و خدا نیز یاریشان می کند.
طباطبائی عبارت «فَانَّ حِزبَ اللّهِ هُمُ الغالِبون» را در این آیه به مثابه کُبرایی می داند که در موضع نتیجه قرار گرفته است و بنابراین، معنای آیه چنین می شود: کسی که ولایت خدا و رسول او و مؤمنان را بپذیرد غالب است زیرا از حزب اللّه است و حزب اللّه هم همواره غالب است. ابن عباس مراد از حزب اللّه را در این آیه شیعیان خدا و رسول او و نیز شیعیان علی معنا کرده و غالب بودن آنها را عبارت از علوّ آنها نسبت به دیگر بندگان خدا دانسته است.
در آیه 22 سوره مجادله کسانی مصداق حزب اللّه معرفی شده اند که با دشمنان خدا و رسول او هر چند از نزدیکانشان باشند، دوستی نمی ورزند. در این آیه بر این نکته تأکید شده است که خدا ایمان را بر قلبهایشان حک کرده و با روحی از جانب خود تأییدشان نموده و جزای آنها را بهشت قرار داده است. به گفته طباطبائی (ذیل آیه)، دلیل تکرار حزب اللّه به جای بکار بردن ضمیر در این آیه این است که سخن جنبه مَثَل پیدا کند. طوسی حزب اللّه را در این آیه لشکریان و اولیای خدا دانسته و از قول زجاج آن را به معنای برگزیدگان خدا آورده است. به نوشته طباطبائی تعبیر از مؤمنان به حزب اللّه و وصف آنها به فلاح، نوعی شرف بخشیدن به آنان از سوی خداوند است.
نقطه مقابل حزب اللّه در قرآن کریم، حزب الشیطان است که در آیات 14 تا 19 سوره مجادله وصفهایی درباره آنها آمده است. در این آیات حزب الشیطان قومی اند که مغضوبین خدا را به دوستی گرفته اند و به دروغ بر مؤمن بودن خود سوگند یاد می کنند. دامنه دروغگویی آنها تا آنجاست که حتی در قیامت هم سوگند دروغ می خورند و با این حال می پندارند که حق با آنهاست. آنان کسانی هستند که شیطان بر آنها غلبه کرده و خدا را از یاد آنها برده است.
حزب اللّه تعبیری قرآنی در اشاره به پیروان دین حق.
حزب اللّه، به معنای گروهِ متشکلِ منسوب به خدا در مقابل حزب الشیطان، سه بار در قرآن کریم ذکر شده است.
حزب در لغت معانی گوناگونی دارد، از جمله یاران هم عقیده و تحت امر یک فرد، گروهی که دارای یک هدف باشند، طایفه، وِرد و ذکر، جماعت، و مردم. راغب اصفهانی (ذیل «حزب») «فشردگی» را نیز در معنای آن لحاظ کرده است.
حزب اللّه در آیه 56 سوره مائده به معانی ای تفسیر شده که با معنای لغوی آن در پیوند است، از جمله لشکر خدا، اولیای خدا، شیعه خدا و یاران خدا. به گفته اخفش (متوفی 220 یا 221)، حزب اللّه کسانی اند که به دین خدا درآمده اند و از او اطاعت می کنند و خدا نیز یاریشان می کند.
طباطبائی عبارت «فَانَّ حِزبَ اللّهِ هُمُ الغالِبون» را در این آیه به مثابه کُبرایی می داند که در موضع نتیجه قرار گرفته است و بنابراین، معنای آیه چنین می شود: کسی که ولایت خدا و رسول او و مؤمنان را بپذیرد غالب است زیرا از حزب اللّه است و حزب اللّه هم همواره غالب است. ابن عباس مراد از حزب اللّه را در این آیه شیعیان خدا و رسول او و نیز شیعیان علی معنا کرده و غالب بودن آنها را عبارت از علوّ آنها نسبت به دیگر بندگان خدا دانسته است.
در آیه 22 سوره مجادله کسانی مصداق حزب اللّه معرفی شده اند که با دشمنان خدا و رسول او هر چند از نزدیکانشان باشند، دوستی نمی ورزند. در این آیه بر این نکته تأکید شده است که خدا ایمان را بر قلبهایشان حک کرده و با روحی از جانب خود تأییدشان نموده و جزای آنها را بهشت قرار داده است. به گفته طباطبائی (ذیل آیه)، دلیل تکرار حزب اللّه به جای بکار بردن ضمیر در این آیه این است که سخن جنبه مَثَل پیدا کند. طوسی حزب اللّه را در این آیه لشکریان و اولیای خدا دانسته و از قول زجاج آن را به معنای برگزیدگان خدا آورده است. به نوشته طباطبائی تعبیر از مؤمنان به حزب اللّه و وصف آنها به فلاح، نوعی شرف بخشیدن به آنان از سوی خداوند است.
نقطه مقابل حزب اللّه در قرآن کریم، حزب الشیطان است که در آیات 14 تا 19 سوره مجادله وصفهایی درباره آنها آمده است. در این آیات حزب الشیطان قومی اند که مغضوبین خدا را به دوستی گرفته اند و به دروغ بر مؤمن بودن خود سوگند یاد می کنند. دامنه دروغگویی آنها تا آنجاست که حتی در قیامت هم سوگند دروغ می خورند و با این حال می پندارند که حق با آنهاست. آنان کسانی هستند که شیطان بر آنها غلبه کرده و خدا را از یاد آنها برده است.
wikiahlb: حزب_الله
[ویکی فقه] حزب الله (ابهام زدایی). حزب الله ممکن است در معانی ذیل به کار رفته باشد: • حزب الله (پیروان دین حق)، پیروان دین حق• حزب الله لبنان، از تأثیرگذارترین تشکل های شیعی لبنان
...
...
wikifeqh: حزب_الله_(ابهام_زدایی)
[ویکی شیعه] حزب الله (ابهام زدایی). حزب الله ممکن است به یکی از موارد زیر اشاره داشته باشد:
wikishia: حزب الله_(ابهام زدایی)
[ویکی فقه] حزب الله (پیروان دین حق). حزب الله، تعبیری قرآنی در اشاره به پیروان دین حق است.
حزب الله تعبیری قرآنی در اشاره به پیروان دین حق. حزب الله، به معنای گروه متشکل منسوب به خدا، در مقابل حزب الشیطان، سه بار در قرآن کریم ذکر شده است. حزب در لغت معانی گوناگونی دارد، از جمله یاران هم عقیده و تحت امر یک فرد، گروهی که دارای یک هدف باشند، طایفه، وِرد و ذکر، جماعت، و مردم. راغب اصفهانی «فشردگی» را نیز در معنای آن لحاظ کرده است.
در قرآن
حزب الله در آیه ۵۶ سوره مائده به معانی ای تفسیر شده که با معنای لغوی آن در پیوند است، از جمله لشکر خدا، اولیای خدا، شیعه خدا و یاران خدا.به گفته اخفش (متوفی ۲۲۰ یا ۲۲۱)، حزب الله کسانی اند که به دین خدا در آمده اند و از او اطاعت می کنند و خدا نیز یاریشان می کند. طباطبائی عبارت «فَانَّ حِزبَ الله هُمُ الغالِبون» را در این آیه به مثابه کُبرایی می داند که در موضع نتیجه قرار گرفته است و بنابراین، معنای آیه چنین می شود: کسی که ولایت خدا و رسول او و مؤمنان را بپذیرد غالب است، زیرا از حزب الله است و حزب الله هم همواره غالب است. ابن عباس مراد از حزب الله را در این آیه شیعیان خدا و رسول او و نیز شیعیان علی معنا کرده و غالب بودن آن ها را عبارت از علو آنها نسبت به دیگر بندگان خدا دانسته است.
← مصداق
در احادیث نیز حزب الله مورد اشاره و تفسیر قرار گرفته است. پیامبر اکرم حزب علی را حزب خود و حزب خود را حزب الله شمرده و همین تعبیر را در مورد اهل بیت خود نیز به کار برده است پیامبر اکرم در شمارش خصال علی علیه السلام فرمود علی دارای خصالی است که اگر یکی از آن ها در کسی باشد همین فضیلت برای وی کافی است؛ از جمله این که حزب علی علیه السلام حزب خداست و حزب دشمنان وی حزب الشیطان. پیامبر همچنان علی علیه السلام را ملاک شناخت حزب الله پس از خود ذکر کرده است.
← مصادیق
...
حزب الله تعبیری قرآنی در اشاره به پیروان دین حق. حزب الله، به معنای گروه متشکل منسوب به خدا، در مقابل حزب الشیطان، سه بار در قرآن کریم ذکر شده است. حزب در لغت معانی گوناگونی دارد، از جمله یاران هم عقیده و تحت امر یک فرد، گروهی که دارای یک هدف باشند، طایفه، وِرد و ذکر، جماعت، و مردم. راغب اصفهانی «فشردگی» را نیز در معنای آن لحاظ کرده است.
در قرآن
حزب الله در آیه ۵۶ سوره مائده به معانی ای تفسیر شده که با معنای لغوی آن در پیوند است، از جمله لشکر خدا، اولیای خدا، شیعه خدا و یاران خدا.به گفته اخفش (متوفی ۲۲۰ یا ۲۲۱)، حزب الله کسانی اند که به دین خدا در آمده اند و از او اطاعت می کنند و خدا نیز یاریشان می کند. طباطبائی عبارت «فَانَّ حِزبَ الله هُمُ الغالِبون» را در این آیه به مثابه کُبرایی می داند که در موضع نتیجه قرار گرفته است و بنابراین، معنای آیه چنین می شود: کسی که ولایت خدا و رسول او و مؤمنان را بپذیرد غالب است، زیرا از حزب الله است و حزب الله هم همواره غالب است. ابن عباس مراد از حزب الله را در این آیه شیعیان خدا و رسول او و نیز شیعیان علی معنا کرده و غالب بودن آن ها را عبارت از علو آنها نسبت به دیگر بندگان خدا دانسته است.
← مصداق
در احادیث نیز حزب الله مورد اشاره و تفسیر قرار گرفته است. پیامبر اکرم حزب علی را حزب خود و حزب خود را حزب الله شمرده و همین تعبیر را در مورد اهل بیت خود نیز به کار برده است پیامبر اکرم در شمارش خصال علی علیه السلام فرمود علی دارای خصالی است که اگر یکی از آن ها در کسی باشد همین فضیلت برای وی کافی است؛ از جمله این که حزب علی علیه السلام حزب خداست و حزب دشمنان وی حزب الشیطان. پیامبر همچنان علی علیه السلام را ملاک شناخت حزب الله پس از خود ذکر کرده است.
← مصادیق
...
wikifeqh: حزب الله_(پیروان_دین_حق)
[ویکی فقه] حزب الله (قرآن). حزب در لغت به معنای دسته و گروهی است که دارای گرایشهای واحدی باشند. و حزب الله به معنای سربازان و یاوران خدا است. در قرآن کریم به صفات حزب الله و رستگاری حزب الله پاداش حزب الله و جاودانگی آنان در بهشت اشاره شده است.
۱. ↑ ترتیب العین، ج۳، ص۱۶۵، «حزب».
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «حزب الله».
...
۱. ↑ ترتیب العین، ج۳، ص۱۶۵، «حزب».
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «حزب الله».
...
wikifeqh: حزب الله_(قرآن)
دانشنامه آزاد فارسی
اصطلاحی قرآنی. دو بار در قرآن به کار رفته است (مائده، ۵۵ـ۵۶؛ مجادله، ۲۳)، «حزب الله» در قرآن، مسلمانان و مؤمنان راستینی هستند که به احکام قرآن عمل می کنند و رهبری جانشینان بر حق رسول اکرم (ص) را می پذیرند. برخی گروه های سیاسی اسلام گرا در کشورهای اسلامی، نام خود را حزب الله گذاشته اند.
wikijoo: حزب_الله
پیشنهاد کاربران
سلام خدمت تمام کسانی که این پیام را می خوانند . لطفا به نظری که می دهم احترام بگذارید . مرسی
معنی ساده ی حزب الله حزب خدا ولی معنی کامل به یاران خدا یا منظور مومنان .
معنی ساده ی حزب الله حزب خدا ولی معنی کامل به یاران خدا یا منظور مومنان .
پیروان الهی