حزب اراده ملی

حزب ارادۀ ملّی
از احزاب دست راستی ایران. این حزب را سیدضیاءالدین طباطبایی که پس از دو دهه تبعید به ایران بازگشته بود، تشکیل داد. سیدضیاء نخست در ۱۳۲۳ش حزبی به نام حزب وطن به وجود آورد. در خصوص زمان تأسیس حزب ارادۀ ملی، به زمستان ۱۳۲۲، تابستان ۱۳۲۳ و زمستان همین سال اشاره شده است. برخی حزب ارادۀ ملی را جانشین حزب وطن خوانده اند و بعضی نیز به فعالیت همزمان این دو حزب تا ۱۳۲۴ اشاره کرده اند. رهبری حزب ارادۀ ملی که جنبۀ تشریفاتی داشت، با رضاقلی خان هدایت (نیرالملک) بود و سیدضیاء، با عنوان منشی کل، حزب را رهبری می کرد. از دیگر اعضای اصلی حزب به مظفر پیروز، صادق سرمد، حبیب الله رشیدیان، بهاءالدین حسام زاده پازارگادی، و کلنل کاظم خان سیّاح می توان اشاره کرد. برنامه ها و فعالیت های حزب ارادۀ ملی که در شمار احزاب شخصی و کانونی برای کسب مجدد قدرت از سوی سیدضیاء محسوب می شد، عمدتاً به ترویج دیانت، ضدیت با شوروی و حزب توده، مخالفت با رقیب سیاسی قدرتمند سید ضیاء، یعنی قوام السلطنه و «حزب دموکرات ایران»، معطوف شده بود. حزب ارادۀ ملی تشکیلاتی منسجم و منضبط و سازمان سراسری گسترده ای در سطح کشور داشت. سندیکای کارگران از تشکل های صنفی وابسته به این حزب و ائتلاف های مطبوعاتی متعددی ازجمله اتحاد جراید ملی، جبهۀ مطبوعات متفق و جبهۀ استقلال وابسته یا متمایل به حزب ارادۀ ملی بودند و روزنامۀ رعد امروز با امتیاز و مدیریت مظفر فیروز که پیش تر ارگان حزب وطن بود، ارگان حزب جدید سیدضیاء شد. پس از چندی روزنامه هور که امتیاز و مدیریت آن را علی جواهرکلام در اختیار داشت، این نقش را ایفا کرد. نشریات روستا، سرگذشت، کاروان، کشور، نسیم صبا، نسیم شمال، صدای ایران، ندای آسمانی، صدای وطن، وظیفه، کانون، کوشش و اقدام از جرایدی بودند که به عنوان نشریۀ حزب و یا ناشر افکار آن منتشر می شدند. در شیراز نیز روزنامۀ ارادۀ فارس از سوی این حزب انتشار می یافت. در بهار ۱۳۲۵ش با دستگیری سیدضیاءالدین طباطبایی، به دستور قوام، حزب ارادۀ ملی منحل و اموال حزب مصادره شد. فعالیت های این حزب دست کم تا ۱۳۳۰ش ادامه یافت.