[ویکی فقه] حزب به معنای گروه است. از آن به مناسبت در باب های جهاد و سبق و رمایه نام برده اند.
حزب به معنای گروه، دسته و جمعیت است.
[ویکی الکتاب] معنی
حِزْبَ: جماعت - جماعتی که یک نوع فشردگی داشته باشند
معنی
حِزْبَیْنِ: دو حزب
معنی
یَلْبِسَکُمْ: شما را به جان هم اندازد (عبارت " یَلْبِسَکُمْ شِیَعاً " یعنی : شما را گروه گروه و حزب حزب به جان هم اندازد . از لبس که هم به معنی پوشیدن استفاده می شود و هم مشتبه شدن و چون مشتبه شدن ناشی از اختلاط و درهم شدن درست ونادرست می باشد از این رو در عبارت م...
تکرار در قرآن: ۹(بار)
دسته. (صحاح) موارد
استعمال آن در قرآن مجید نشان میدهد که وحدت
عقیده و هدف در آن ملحوظ است و گرنه هر دسته و جماعت را حزب نگویند پیداست که حزب اللّه و انصار خدا در صورتی است که دارای هدف واحد و ایمان واحد باشند.
حزب الشیطان کسانی اند که از اغواهای شیطان تبعیت میکنند احزاب جمع حزب به معنی دستههاست جنگ احزاب از آن جهت به این نام نامیده شد که دستههای قریش، غلطان ،اسد، و یهود در جنگ با رسول خدا «صلی اللّه علیه و آله و سلم» هم کلام شدند و به مدینه لشگر کشیدند (مجمع البیان) علت تسمیه سوره احزاب نیز همان است «احزاب» یازده مرتبه در قرآن مبین آمده و همه در مقام ذمّ است و مراد از آنها دستهای اهل کناب و مشرکین و تکذیب کنندگان پیامبران است.
[ویکی فقه] حزب (ابهام زدایی). واژه حزب ممکن است در معانی ذیل به کار رفته باشد: • حزب (فقه)، به معنای گروه و دارای کاربرد در فقه اسلامی• حزب (سیاست)، به معنای گروه، گردآورده برای اهداف سیاسی
...
[ویکی اهل البیت] حزب (از تقسیمات قرآن). حزب را در لغت به معنای «طایفه، دسته و گروه» دانسته اند: «حزب مرد، یعنی اصحابش ... و نیز حزب به معنای طایفه است.» همچنین در معنای لغوی حزب آورده اند: «بهره و نصیب» «گفته می شود: حزب ام را از مال به من بده، یعنی بهره و نصیب ام را.»
حزب در اصطلاح علوم قرآنی به بخش معینی از قرآن اطلاق می شود. در برخی تقسیم بندی ها،هر جزء را به 4 قسمت تقسیم کرده و هر قسمت را یک حزب نامیده اند. با این تقسیم بندی قرآن داری 120 حزب می شود.
گاهی نیز کل قرآن را به بخشهای معینی، تقسیم می کنند مثل تقسیمات هفت تایی که در برخی روایات به آن اشاره شده است چنانچه سخاوی آورده است: «به اصحاب رسول خدا (صلی اللّه علیه و سلم) گفتیم: برایمان روایت کرده اند که پیامبر (صلی اللّه علیه و سلم) حزبی از قرآن به ذهنش خطور کرد. شما چگونه قرآن را حزب بندی می کنید؟ گفتند:
ما قرآن را به 3 سوره، 5 سوره، 7 سوره، 9 سوره، 11 سوره، 13 سوره و حزب مفصل که از ق تا آخر قرآن است، حزب بندی می کنیم.»
در این تقسیم بندی اگر سوره فاتحه را جزء این تقسیم ندانیم و اگر ترتیب سور را با ترتیب فعلی یکی بدانیم احزاب هفتگانه چنین تقسیم بندی می شود:
مالک بن انس در موطأ آورده است:«... عمر بن خطاب گفت: هر کس در شب حزبش را از دست داد، اگر آن را از هنگام زوال خورشید تا نماز ظهر بخواند، گویا آن حزب را از دست نداده است.»
در سنن ابی داود، مطلب پیش به این شکل آمده است: «... شنیدم عمر بن خطاب می گوید: رسول خدا (صلی اللّه علیه و سلّم) فرمود: هر کس بدون این که حزبش را یا مقداری از آن را خوانده باشد بخوابد و آن را بین نماز صبح و نماز ظهر بخواند، به نام او ثبت خواهد شد و گویی که آن را در شب خوانده است.»
1.تقسیمات قرآنی و سور مکی و مدنی , حمید رضا مستفید؛ کریم دولتی , ناشر: وزارت ارشاد
مکان چاپ: تهران , سال چاپ: 1384
2.فرهنگ اصطلاحات قرآنی , محمد
یوسف حریری , مکان چاپ: قم , چاپ دوم,1384
3.آشنایی با علوم قرآنی( حلبی), علی اصغر حلبی , تهران , چاپ: چهارم ,1374
[ویکی فقه] حزب (سیاست). حزب گروهی است که با هدف دستیابی به قدرت ــ از راه
انتخابات یا انقلاب ــ یا اعمال آن در یک نظام سیاسی، تأسیس می شود.
در انگلیسی Party، در
فرانسه Parti) از قرن هجدهم به بعد در اروپای غربی وارد ادبیات سیاسی شد و همراه با گسترش شیوه و سبک سیاسی غربی در دیگر نقاط جهان نیز گسترش یافت. نخستین احزاب از تلفیق گروههای پارلمانی و کمیته های انتخاباتی و از معدود افراد ثروتمند و صاحب نفوذ تشکیل می شد. احزاب در شکل نوین خود در اروپا و
ایالات متحده قرن نوزدهم و در نظامهای پارلمانی شکل گرفتند.اگرچه ویژگیهای ملی و منطقه ای در شکل گیری و شیوه عمل احزاب در جهان اسلام مؤثر بوده است، خطوط کلی تحولات سیاسی و اقتصادی و ایدئولوژیک نظامهای غربی را در احزاب سکولار جهان اسلام نیز می توان مشاهده کرد.در عربی اگرچه نمونه هایی از کاربرد واژه «حزب» در مقابل معادل اروپایی آن در قرن نوزدهم وجود دارد، اما اولین کاربرد صریح واژه حزب به معنای جمعیت سیاسی را به فرح انطون در
مقاله ای به تاریخ ۱۳۲۴/ ۱۹۰۶ منتسب دانسته اند. در ترکی عثمانی واژه «فرقه» و در ترکی استانبولی واژه «پارتی» (Parti) به کار رفته است. در اردو حزب سیاسی را به طور کلی «سیاسی جماعت» می گویند، هر چند بعضیها کلمه پارتی (پارتی) را نیز که به طور مستقیم از انگلیسی گرفته شده به کار می برند. همچنین واژه های جمعیت، جماعت، حرکت، جبهه و مانند آن، با وجود آن که دقیقاً به مفهوم حزب سیاسی نیستند، گاه به عنوان معادل آن به کار رفته اند.
عناوین مقاله
این مقاله مشتمل است بر حزب :۱) در ایران۲) در جهان عرب۳) در عثمانی۴) در ترکیه۵) در قفقاز۶) در
هند و بنگلادش۷) در افریقای مسلمان غیرعرببرای تاریخ احزاب در ازبکستان، افغانستان ، اندونزی، پاکستان، تاجیکستان و مالزی رجوع کنید به مدخل این کشورها و مدخل احزاب مهم این کشورها.
در ایران
نخستین تشکیلات سیاسی به سبک جدید در ایران فراموشخانه بود که میرزاملکم خان ناظم الدوله در دوره سلطنت ناصرالدین شاه (حک: ۱۲۶۴ـ۱۳۱۳)، در اواخر ۱۲۷۴ یا اوایل ۱۲۷۵ در تهران تشکیل داد. گرچه فراموشخانه نامِ حزب نداشت، کارکرد حزبی داشت. گفته شده است که میرزاملکم خان می خواست از فراموشخانه همچون حزب استفاده کند (برای آگاهی بیش تر درباره فراموشخانه رجوع کنید به فراماسونری).در ۱۲۷۸ فعالیت فراموشخانه ممنوع شد. در اواخر سلطنت ناصرالدین شاه ، جمعیت «پیروان صفی علیشاه» تشکیل شد که جز تجمع اعضا و تبادل اخبار، فعالیت اجتماعی خاصی نداشت. گفتنی است که تشکلهای سیاسی به سبب استبداد دوره ناصری مجالی برای فعالیت آشکار نداشتند و مجلسی نیز وجود نداشت تا
احزاب سیاسی در آن فعالیت کنند. در آستانه نهضت مشروطه در ۱۳۲۲، گروهی از آزادی خواهان، انجمن مخفی و انجمن ملی را در تهران تشکیل دادند که پیش درآمدی بر تشکیل احزاب بود. این انجمنها خواستار اصلاحات و رهایی ملت «از قید عبودیت و اسارت» بودند. پس از پیروزی نهضت مشروطه (۱۳۲۴)، انجمنهای بسیاری تشکیل شد و در پی آن انجمن مرکزی به وجود آمد که هریک از انجمنها در آن نماینده داشتند ولی، به رغم تلاش بسیار، شمار اندکی از آن ها به نخستین مجلس شورای ملی راه یافتند . دخالت انجمنها در امور مجلس و دولت سبب شد تا نمایندگان مجلس خواهان برچیدن انجمنهایی شوند که «اسباب اغتشاش» و «باعث هرج و مرج» بودند.
← آغاز فعالیت سیاسی تشکلها
...
[ویکی فقه] حزب (فقه). حزب به معنای گروه است. از آن به مناسبت در باب های جهاد و سبق و رمایه نام برده اند.
حزب به معنای گروه، دسته و جمعیت است.
احکام حزب
تقسیم و سازماندهی سپاهیان به گروههای مختلف هنگام جنگ- که امروزه به شکل دسته، گروهان ،گردان،تیپ، لشکرو سپاه انجام می شود- و تعیین فرمانده برای هر گروه، برای امام (فرمانده جنگ) مستحب است. مسابقه تیراندازی همان گونه که بین دو نفر صحیح است، بین دو گروه نیز صحیح است. در لزوم تساوی تعداد دو دسته و عدم لزوم آن، اختلاف است.
[ویکی فقه] حزب (قرآن). یکی از واژگانی که از دیر باز تا کنون کاربرد زیادی داشته است واژه حزب است که در قرآن نیز این واژه به کار رفته است
حزب در لغت به معنای هر گروهی است که دارای گرایشهای واحدی باشند و در اصطلاح، عبارت است از سازمان سیاسی که از همفکران و طرفداران یک آرمان تشکیل شده است و با داشتن تشکیلات منظم و برنامه های سیاسی کوتاه مدت و دراز مدت برای نیل به آرمانش کوشش می کند. مقصود از حزب در این مدخل، معنای اول است که از واژه «حزب» و «احزاب» استفاده شده است.
کار برد قرآنی حزب
موارد استعمال واژه «حزب» نیز در قرآن مجید نشان می دهد که «حزب» به دسته و گروهی گفته می شود که دارای هدف و عقیده واحد باشند؛ چنان که قرآن مجید به مؤمنان و بندگان صالح و
وفادار خدا «حزب الله»، و در مقابل، به منکران و کافران و منافقان «حزب الشیطان» گفته است.