حریک. [ ح َ ] ( ع ص ، اِ ) آنکه حاجتش نبود به زنان. آنکه به آرامش میل نکند. عِنین. || کسی که از ضعف تهیگاه جهان جهان رود. کسی که ضعیف باشد تهیگاه او که گاه رفتار ظاهر شود.
